ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق تو باز گفت نتوان کاین دل</p></div>
<div class="m2"><p>چون است و [چسان] رنج کشد مسکین دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر حال دلم ندانی ای غافل یار</p></div>
<div class="m2"><p>ور دانی و تن می زنی ای سنگین دل</p></div></div>

شمارهٔ ۶۵

در عشق تو باز گفت نتوان کاین دل
چون است و چسان رنج کشد مسکین دل
گر حال دلم ندانی ای غافل یار
ور دانی و تن می زنی ای سنگین دل

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از وضعیت درد و رنج دلش در عشق سخن می‌گوید. او می‌گوید اگر یارت حال دلش را نمی‌داند، نباید بی‌تفاوت باشد، و اگر می‌داند و باز هم بی‌اعتناست، نشان‌دهنده بی‌حسی اوست. شاعر از سنگینی دل یار و رنجی که می‌کشد، گلایه می‌کند.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: در عشق تو نمی‌توان دوباره گفت که این دل چگونه است و چه طور این دلِ بیچاره رنج می‌کشد.

در عشق تو باز گفت نتوان کاین دل

چون است و [چسان] رنج کشد مسکین دل

هوش مصنوعی: اگر حال دلم را نمی‌دانی، ای بی‌خبر از یار، اگر هم بدانی و بی‌توجهی کنی، تو ای دل سنگین و سخت‌گیر.

گر حال دلم ندانی ای غافل یار

ور دانی و تن می زنی ای سنگین دل

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده