ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی آن که به کس رسید زوری از ما</p></div>
<div class="m2"><p>یا گشت پریشان دل موری از ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ناگاه برآورد بدین رسوایی</p></div>
<div class="m2"><p>شوریده سر زلف تو شوری از ما</p></div></div>

دیوان ظهیر الدین فاریابی به اهتمام امیرحسین یزدگردی - طاهر بن محمد ظهیر فاریابی - تصویر ۲۵۹

شمارهٔ ۲

بی آن که به کس رسید زوری از ما
یا گشت پریشان دل موری از ما
ناگاه برآورد بدین رسوایی
شوریده سر زلف تو شوری از ما

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تاثیرات عشق و زیبایی معشوقه‌اش اشاره دارد. او می‌گوید بدون اینکه کسی به ما آسیب برساند یا دل ما دچار پریشانی شود، ناگهان بر اثر عشق معشوقه‌اش، دل به شور و شوق افتاده و او را به رسوایی می‌کشاند. این عشق و زیبایی، او را دچار سردرگمی کرده و احساساتی عمیق در او برانگیخته است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: بدون اینکه به کسی آسیبی برسانیم، یا دل مورچگی از ما ناراحت شود.

بی آن که به کس رسید زوری از ما

یا گشت پریشان دل موری از ما

هوش مصنوعی: ناگهان با این رسوایی، دل شیدای من به خاطر پیچش موی تو دچار شوری شد.

ناگاه برآورد بدین رسوایی

شوریده سر زلف تو شوری از ما

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده