هوش مصنوعی: ای زیبا، که زیبایی‌ات باعث حسادت گل‌های ارغوان و سمن شده است! آیا می‌دانی که چه حسی و چه تأثیری از وجود تو به من منتقل شده است؟

هوش مصنوعی: از زمانی که از تو دور افتاده‌ام، با غم و درد آشنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: عمرم آنقدر از خوشی پر بوده که گذرم به کوی تو افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی که از خدمت و محبت تو دور شوم، شگفتی نیست اگر از جان و زندگی خود نیز بیزار شوم!

هوش مصنوعی: من در روزهای وصالت، ای دلربا، همچون گلی شادم، هرچند که این شادی فقط یک هفته به طول انجامید.

هوش مصنوعی: عشق من زمانی زیبا و خوشحال‌کننده است که تو در کنارم باشی و درد و رنج‌هایم با لب‌های تو تسکین می‌یابند.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت از سفر کردی، شادی و خوشی را از دل من بیرون بردی.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، تمام احساسات و امیدهایم را از دست داده‌ام و اشک‌هایم به خاطر ناتوانی در کنترل این وضعیت، از چشمانم سرازیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: شهر به خاطر من با غم و اندوه گریه کرد، حال آنکه تو بدون من چگونه می‌خواهی زندگی کنی؟

هوش مصنوعی: من همچنان در حالتی ناتوان و ذلیل و اسیر مانده‌ام و هر روز و شب در کنار سفره‌ای پر از شراب دلتنگم.

هوش مصنوعی: این کار برای تو مقدر شده بود و بنده نیز خود به تنهایی به هزینه و تلاش در این زمینه پرداخته بود.

هوش مصنوعی: تو ناگهان پیمان من را می‌شکنی، مانند اشکی که به زمین بریزد و برف را محو کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، ای کسی که تحت هیچ محافظتی نیستی، این ادعای تو که بی‌معناست، هیچ نتیجه‌ای نداشت؟

هوش مصنوعی: من که به وفای تو امید داشتم، پس چرا اینطور عمل کردم؟

هوش مصنوعی: هیچ کس به دوستانش آسیبی نمی‌زند، اما آیا کسی به اندازه من، کسی را این‌گونه دوست دارد؟

هوش مصنوعی: من از همان ابتدا فهمیدم و این داستان را به خوبی درک کردم.

هوش مصنوعی: اگر تو این پیمان را با من بشکنی، به دشمنی‌ام خواهی پرداخت.

هوش مصنوعی: همه افراد در دنیا به ارزش و اهمیت تو پی برده‌اند، اما مانند من که به شدت نیازمند و بی‌پول هستم، به من کمکی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: عقل به من می‌گوید: ای بیچاره! بهتر است به کارهای خودت رسیدگی کنی و از فکر دیگران دست برداری.

هوش مصنوعی: عشق زیبا رویان و محبت آدم‌های ناپسند چه تفاوتی دارد؟ آیا نور خورشید با دیدن خفاش‌ها قابل مقایسه است؟

هوش مصنوعی: هر کس که درگیر مشکلات و چالش‌هاست، چگونه می‌تواند به درد و رنج تو توجه کند و به تو کمک کند؟

هوش مصنوعی: من نصیحت عقل را گوش نکردم و به همین دلیل، نتیجه‌اش را با چشمان خود دیدم.

هوش مصنوعی: من در دلتنگی و خشم محبوبی که به من آسیب رسانده، در شهر پرسه می‌زنم.

هوش مصنوعی: بی‌جایی و بی‌موقع بودن سخنت باعث افسوس من است، ای کاش درستی و عفت من حفظ می‌شد.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به زیبایی ماه می‌ماند و هنوز نسیم صبحگاهی بر وزش موهایت تاثیر نگذاشته است.

هوش مصنوعی: تصور و خیال، در نزد تو جایی ندارد و نگرانیش در دل تو اثری ندارد.

هوش مصنوعی: بی‌گناهی تو باعث شد که از بنده فاصله بگیری و در نهایت به دور دنیا گردش کنی.

هوش مصنوعی: تو با اندیشه‌های خودم، به من ارتباطی دادی که در کل شهر ری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر رسیدن به وصال تو برایم ممکن نبود یا اینکه محبت تو به من به اندازه کافی نبود،

هوش مصنوعی: چرا بار سنگینی را به دوش خود گذاشتیم و به دنبال مشکلی بی‌فایده رفتیم که تنها نتیجه‌اش سختی است؟

هوش مصنوعی: ابلیس با ناز و فریب، دل را به بازی می‌گیرد و مانند روباه، حقه و ترفند به کار می‌برد.

هوش مصنوعی: به دلیل کهولت سن و گذشت زمان، استخوان‌های او دیگر تواناییش را از دست داده و دچار ضعف و ناتوانی شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر ناگهان ببینی که روزی برای تو فراهم شده، بدان که این نعمت تنها برای تو نیست و باید در پس‌زمینه آن دقت کنی و مراقب باشی.

هوش مصنوعی: راستگویی در حال حاضر در وضعیتی قرار دارد که اسرافیل (فرشته‌ای که در پایان دنیا نفخه می‌زند) در حال دمیدن در صور (شیپور به معنای شروع قیامت) است و این امر قابل تفسیر و تأویل نیست.

هوش مصنوعی: در وضعیت نامناسبی به سر می‌برد و نه تنها قدرتی ندارد، بلکه حتی نشانه‌ای از سلامت هم در او دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: گاه به شوخی و به ناز از پسر می‌خوانم، اما حیف که در بی‌حکمتی چنین مادری به دنیا آمده است!

هوش مصنوعی: چند بار باید به خاطر غم و ناراحتی برنامه‌ریزی کنیم؟ از بس که مدتی طولانی با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کرده‌ام، احساس می‌کنم پیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی به نام "گنده‌پی" با زشتی و بدی خود در خدمت نوح در کشتی حضور داشته است. به طور کلی، این عبارت به توصیف فردی زشت و ناپسند اشاره دارد که در شرایطی خاص، در کنار دیگران قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ناگهان از من دور شد و لقمه‌ای که در دهان داشتم را از من گرفت.

هوش مصنوعی: پس از این، چهره‌ام را به خون می‌آلایم و در حالی که به شدت می‌گریم، سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به زیبایی لب تو کاری نکرده، آیا ممکن است که یک بار چنین خیالی به سر بزنم؟