هوش مصنوعی: در دنیا نعمت‌ها و خوشی‌های زیادی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی قدرت و حکمت قزل ارسلان است.

هوش مصنوعی: او همان پادشاه است که از نوک شمشیرش خون می‌ریزد، به گونه‌ای که برق از ابر به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر به قدرت و عظمت کسی بر اثر دشمنی و کینه‌اش به آسمان برود، آن زمان نور خورشید بر زمین تابیده خواهد شد.

هوش مصنوعی: دنیا به برکت بخشش او پرنعمت و ثروتمند شده است و مانند باغی سرسبز و زیبا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: نرگس با زری که دارد، بر سر تاج لاله می‌نشیند و لاله با لعل خود، آن تاج را برمی‌افکند.

هوش مصنوعی: شاخه‌ی گل سوسن مانند خنجری درخشنده است که از آسمان به زمین می‌افتد و بر روی آب، مرواریدهای یتیم را می‌ریزند.

هوش مصنوعی: من هنوز در وضعیت محرومیت و نیازمندی‌ام و مانند روز اول از آن احساس لذت نمی‌برم.

هوش مصنوعی: تیر درد و رنج به سینه‌ام نشسته و از نبودن‌های گذشته، گنجینه‌ام پر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که برای گفتن این مطلب به یک مثل نیاز پیدا کردم، مثالی شایسته و مناسب به ذهنم رسید.

هوش مصنوعی: استاد علمی بر روی منبر اعلام کرد که وقتی خانه پنهان نمایان شود...

هوش مصنوعی: خداوند به کسانی که موهای سپید دارند، بخاطر گناهانشان عفو می‌کند، اما کسانی که جوان‌تر و موهای سیاه دارند، شاید کمتر مورد بخشش قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: در روزهای ناامیدی، به امید ریش سیاه می‌توان پناه برد، چرا که در کنار ریش سپید، آرامش و حمایت یافت می‌شود.

هوش مصنوعی: مردی با ریش قرمز که در آنجا حاضر بود، وقتی این را شنید، دستش را به ریشش برد.

هوش مصنوعی: او گفت: «ما در این گروه محسوب نمی‌شویم و در این دو دنیا به هیچ عملی مشغول نیستیم!»

هوش مصنوعی: من آن شخص مظلوم هستم که به خاطر وضعیتی که دارد، از پاداش و نعمت‌های شاه بهره‌مند نیست.

هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که خوشبختی و سعادت تو تا روز قیامت ادامه داشته باشد و یار و همراهت همیشه مهربان و دلنشین باشد.

هوش مصنوعی: چه اشکالی دارد اگر در دنیا، کار شاعری با مشکلاتی روبه‌رو شود؟