هوش مصنوعی: ای پروردگار جهان، تو صاحب و فرمانروای قوم‌ها هستی و زبان تو، بیان‌کننده‌ی سرنوشت و قضا و قدر است.

هوش مصنوعی: هنگامی که باد صبا می‌وزد، زیبایی‌ها و خوشبویی‌های بسیاری را از دل طبیعت به همراه می‌آورد و به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در روزهای سرد دی، وقتی باد تند می‌وزد، زیبایی و عظمت تو باعث می‌شود که حتی خون در رگ‌ها به طور عمیق و با شدت بیشتری جریان یابد.

هوش مصنوعی: شب گذشته حسی به من دست داد که به فکر فرو رفتم و از خودم پرسیدم چه چیزی باعث این سرما و یخ‌زدگی شده است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، نفسی سرد وزید که به دلیل سرمای ناشی از آن، هوا سوزناک و سرد شد.

هوش مصنوعی: سرما و برف در اینجا نماد حسادت و دشواری‌هایی هستند که از سوی دشمنان به وجود می‌آید. در واقع، این مشکلات به من کمک کرده‌اند تا بهتر و قوی‌تر شوم.

هوش مصنوعی: اگر حال خوب و خوشی داری، من هم خوشحالم و این شادی را به شعر درمی‌آورم. اگر دل‌تنگی و ناراحتی نداشته باشی، با کمال میل این احساسات را در قالب شعر بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: از عشق تو دل، به گرمی و شادی مشغول بود، همچون فلکی که با کافور به عنوان دارویی خوشبو و دل‌نشین آراسته شده است.

هوش مصنوعی: من سهواً کاری نکردم، بلکه به عمد همه چیزهای خوب را در زمانه تقدیر به کافور تبدیل می‌کنم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که هیچ‌کس نمی‌تواند مانند تو به دنیا بیاید و از این پس نیز تا ابد هیچ همتایی برای تو وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: دوست عزیز! کسی چون تو شایسته‌ی تعریف و تمجید در این مقام نیست، فقط به دعا کردن بسنده کن.

هوش مصنوعی: بگو تا شاه در درون خود به مقام سلطنت برسد، طوری که حسادت بر تمام روزهای تو نسبت به فردا سایه اندازد.