هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی و زلف تو جانش را فدای تو کرده است؛ عشق تو در هر دو جهان زندگی من را محصور کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که سر زلفت به این وضعیت رسید، خبر از آن گرفت که جانم را به خطر انداخته و جان خود را در میانه این ماجرا قرار داد.

هوش مصنوعی: عزیزم، با این که این رسم و روش وجود دارد، اما آیا واقعاً می‌توان بر دوش خود بار وصال تو را برداشت؟

هوش مصنوعی: نسیم ملایمی در جهان به خاطر زیبایی‌های تو آمد و چیزی از آن را بر گلستان منتشر کرد.

هوش مصنوعی: شکر در نی مانند خطی است سبز و نازک که تردید در آن وجود ندارد، و شیرینی آن به خود او بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: من لب‌هایت را به زیبایی و سرخی سنگ لعل تشبیه می‌کنم، نه به خاطر اینکه از خون شگفت زندگی‌ات سرچشمه می‌گیرند، بلکه به خاطر عشق و اشتیاقی است که منجر به عرق و زحمت برای به دست آوردن تو شده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم تو چه چیزی از لبان من می‌خوانی، اما به خاطر آن معنا، من دیگر زبانم قفل شده است.

هوش مصنوعی: دری که از مشکلات و فتنه‌ها به روی تو باز شد، به واسطه‌ی عدالت تو، امام و ولیّ حق آن را بست.