هوش مصنوعی: چهره‌ات در دنیا مانند میوه‌ای خوشمزه است و زیبایی موهایت مانند خانه‌ای برای ماه می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر چهره زیبا و لب‌های شیرین تو، همه جا پر از گل و خوشعادی است.

هوش مصنوعی: هر بار که دلم طعم آن گل و شیرینی را می‌چشد، همواره به طور ناخواسته ضعیف‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: عزیز دل، روزی تو به شکل غذا و لقمه‌ای در دهان و لب‌های تو قرار دارد، پس تنگ‌نظری مکن.

هوش مصنوعی: من عمرم را در عشق تو گذراندم و هنوز دل من از حسرت پر است و این حسرت همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که از عشق جان نخواهی کند، اما این خود دلیلی بر خوش خبری دیگری است.

هوش مصنوعی: من سرنوشت را تقدیر کرده‌ام، چه‌کار می‌توانم بکنم؟ چون بیداری تو به همین اندازه است.

هوش مصنوعی: در دوری تو، هر جا که دلی وجود دارد، آن دل تا عمق جگرش در آتش و درد است.

هوش مصنوعی: حسرت و اندوه تو مانند اشک است که به زیبایی و نرمی باارزش است و چهره‌ات همچون طلا درخشان و پرارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: عاشقان به بهترین دلیل‌ها و نشانه‌ها، شبی تیره و دلتنگی را با آهی در دل و ناله‌ای در صبح بیدار می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر غم تو، همیشه به خودم تلاش می‌کنم و احساس می‌کنم که بار سنگینی را روی دوش دارم.

هوش مصنوعی: صورت من در غم تو به اندازه‌ی دامن ابر، همیشه از اشک‌های چشمم مرطوب و خیس است.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر دوری از چهرهٔ تو مثل یاقوت و جزیره‌ای از جواهرات باارزش است.

هوش مصنوعی: راست گویی از آن کسی است که در بخشندگی و فراوانی، از طرف شاه مهربان و دادگر کمک می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شاه عادل و بزرگ که به واسطه بخشش‌هایش، دنیا را پر از نعمت کرده است.

هوش مصنوعی: صدا و نام او همچون بشارت پیروزی، به گوش مظلومان نزدیک است.

هوش مصنوعی: در مورد نسبت کمالات آسمان، پایین و بالای آن نسبت به هم متفاوت است.

هوش مصنوعی: شهرت و موفقیت او در هر ساعت و لحظه مانند ماهی که در سفر است، در سرتاسر جهان پراکنده و شناخته شده است.

هوش مصنوعی: ظلمت، نشانه‌ی ظلم است، همان‌طور که روشنی صبح پرده‌ای را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: ای آن که قدرت تو مثل حلقه‌ای در چرخ دنیا به دور خود می‌چرخد و خلوت‌گاه تو همیشه از بیرون بی‌نهایت است.

هوش مصنوعی: هیچ رأیی در پس پرده غیبت وجود ندارد که خبر آن به تو رسیده باشد.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش تو در یاری رساندن به مردم، همچون مراحل و درجات عمر انسان است.

هوش مصنوعی: خاک پای تو به خاطر مقام و ارزش تو از صد هزار تاج و تخت باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: آن مرغی است که در آسمان زندگی می‌کند و زیر پرش در بیضه‌اش قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر جا که تو حرکت کنی، بخت هم مانند بندگانش به دنبالت می‌آید.

هوش مصنوعی: خشم و قهر تو مانند آتش است که با شدت و حجم هفت دوزخ می‌سوزاند و حتی جرقه‌های آن هم خشونت و قدرت تو را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: احسان و لطف تو به قدری گسترده و زیاد است که می‌توان آن را با تمام وسعت هفت دریا مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: هر شب، نگاه بلندپروازی تو به ستاره‌های آسمان می‌افتد.

هوش مصنوعی: مدتی است که من در انتظار نگاه مهرآمیز شما هستم و امیدوارم که محبت و توجه شما شامل حال من شود.

هوش مصنوعی: ای شهریار، به این نگرش نکن که امروز شعر من در دنیا معروف شده است.

هوش مصنوعی: به تماشای این نگاه کن که در نظر من، شعر به رغم اینکه هنری است، نقصی محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم انسان گاهی شکل ماه را به صورت نعل می‌بیند و گاهی به شکل سپر، این نشان‌دهنده تاثیر زاویه دید و شرایط نوری بر درک ما از اشیاء است.

هوش مصنوعی: پشت مقام و جایگاه‌ات مثل یک سپر عمل کن، زیرا حسودان مانند نعل پشت سپر هستند و همیشه در پی آسیب رساندن به تو هستند.