هوش مصنوعی: من امروز در این دنیا هستم و دلی عاطفی و ناامید دارم. هنوز از این می‌ترسم که این احساس عمیق به جان و وجودم آسیب بزند.

هوش مصنوعی: من نه جایی برای سکونت دارم، نه خانه‌ای برای زندگی، نه دوستی که با او درد و دل کنم و نه کسی که همراه و هم‌نشینم باشد.

هوش مصنوعی: بر دلم آرزوی دوستانی وجود دارد که دردی بزرگ به جانم انداخته‌اند و جدایی از عزیزانم عذابی سخت و غیرقابل تحمل است.

هوش مصنوعی: کسی که فکر می‌کند من به خاطر وضعیت سخت و رنجی که کشیدم، انسان ضعیفی هستم؛ هرگز نمی‌داند که من از زندگی راحت و ناز و نعمت به این بلا دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگاه که از طلا یاد کنم، چهره‌ام مثل طلا درخشان می‌شود، و اگر غم نقره را بخورم، چشمانم دوباره اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در شب، ستاره‌ها را بر روی صورتم می‌شمارم، چون زخم‌های ناخن شبیه حروفی هستند که بر روی تقویم وجود دارد.

هوش مصنوعی: حالم را پیش که بگویم، من مظلوم و بی‌کس هستم؟ از چه کسی کمک بگیرم، وقتی که خودم در عذاب و ناراحتی هستم؟

هوش مصنوعی: دور و بر من، لشکری از غم و اندوه وجود دارد که به قدری زیاد است که حتی نسیم ملایم هم نمی‌تواند به سمت من بیاید.

هوش مصنوعی: برای رهایی از این درد و غم سنگین نمی‌توان کاری کرد جز اینکه آسمان رحمتش را دوباره بگشاید و روزگار به نیکی برگردد.

هوش مصنوعی: از مشکلات و دردهایی که دارم، اگر بخواهد، می‌تواند گلی سر بزند. این در حالی است که او تاج‌دار دین و افتخار آزادگان جهان، ابراهیم است.

هوش مصنوعی: کسی که در تصمیم‌گیری شتاب ندارد، به مانند بادی تند نیست و آن که با صبر و بردباری خود پیش می‌رود، مانند کوهی است که آرام و پایدار است.

هوش مصنوعی: کسی که در آسمان مقام و مرتبه‌ای همچون ماه دارد، روشن و درخشان است؛ و کسی که در صدف، مانند گوهر است، بی‌سرپرست و یتیم می‌باشد.

هوش مصنوعی: نفس او به خاطر لطافتش مانند کلام عیسی است و چون از کفایت برخوردار است، اثر دست موسی را هم به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر رحمت و محبت او نبود، می‌گفتم در همه گیتی هیچ چیز از بخشندگی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگرچه زمان به نفع او بود و جهان منتظرش است، اما هنوز تقدیر و سرنوشتش بر موانع آسمانی غلبه کرده و او را به جلو می‌اندازد.

هوش مصنوعی: تو به مقام و منزلتی رسیده‌ای که حتی آسمان نیز جرأت نمی‌کند بدون احترام از عظمت تو سخن بگوید.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر سخاوت تو در فقر قرار داشت و دوران زندگی مانند ابر تحت تاثیر بخشش تو بود، و دریا نیز بخل را به ثروت تبدیل کرده بود.

هوش مصنوعی: زندگی و نظم زندگی مردم به دستان تو وابسته است و تأثیرات عظیمی که بر آنها می‌گذاری، مانند آثار شمشیر تو در میدان نبرد است.

هوش مصنوعی: اگرچه دشمن تو به‌راستی صاحب حکومت جهانی است، اما او با سلامتی نخواهد زیست تا زمانی که جانش را تسلیم نکند.

هوش مصنوعی: در زندگی تو، آسمان به خاطر عمر طولانی‌اش به تو وابسته است و وجود تو تعیین کننده سرنوشت جهان قدیمی است.

هوش مصنوعی: چگونه گل زیبای صد برگ می‌تواند از زمین سیاه و کثیف بیرون بیاید، مگر اینکه باد صبا به آن آموزش بدهد و راهی برای شکفتن نشانش دهد؟

هوش مصنوعی: اگرچه آسمان به دور خود می‌چرخد و وسعت زیادی دارد، اما در مقایسه با قد تو، گویی فقط نقطه‌ای کوچک است.

هوش مصنوعی: زندگی گاهی به آسانی می‌گذرد و گاهی با مشکل مواجه می‌شوید. در بعضی از اوقات، انسان مانند مسافری است که در حال حرکت است و در مواقعی دیگر مانند کسی است که در جایی سکونت دارد.

هوش مصنوعی: تا همیشه در پیش تو موفقیت و اقبال‌ام باشد، و من به خاطر قامت رفیع تو، همواره تحت تأثیر وجود تو خواهم بود و تا قیامت قوی و نیرومند باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: دنیای تو مانند حرم امن و راحتی است و زمین اطراف تو به اندازه‌ی جایگاه مقدسش ارزش و افتخار دارد.