هوش مصنوعی: زمانی که خسرو در آسمان به اوج خود رسید، ستاره‌ها را در زمین محو کرد و سایه ظلم را بر سر مردم گسترد.

هوش مصنوعی: صبح دوم جهان را در بر گرفت و این پرسش به وجود آمد که چرا چنین شد؟ در هوای پادشاه، جز راست‌گویی و صداقت جایی نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از تیرگی خورشید، ستاره‌ها مانند مخالفان پادشاه شدند و کاهش یافتند.

هوش مصنوعی: در آسمان هیچ نشانه‌ای از تاریکی باقی نمانده است به جز ردّی که از گرد و غبار کاروان فرماندهٔ بیگانگان به جا مانده است.

هوش مصنوعی: کسی که به پیروزی دین دارای پیمان است، از مقام و جایگاه بالایی برخوردار است و ممکن است که قدمی بر بهترین جایگاه‌ها در آسمان بگذارد.

هوش مصنوعی: سلطان که نماینده بزرگترین مقام مملکت است، با عدل و انصاف خود، امنیت کشور را چون حرم امن می‌سازد.

هوش مصنوعی: بوبکر بن محمد با چهره درخشانش، تاج سلطنت و تخت جمشید را با زیبایی خود زینت داده است.

هوش مصنوعی: دریا به سطح خود مانند گردون به آستانه‌ی بلندی می‌خورد و این نشان‌دهنده‌ی احترام و عظمت آن است.

هوش مصنوعی: ای ماه و خورشید، شما از قبل در دام اطاعت قرار گرفته‌اید و در شمار خدمتگزاران هستید.

هوش مصنوعی: روح پاک تو مانند آسمانی است که به خاطر بلندی و نیکی طبع تو، جهانی پر از سخاوت و مهربانی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: زمانی که دیگران به لشکر و یاران خود تکیه می‌کنند، این نشان‌دهنده یاری و حمایت الهی از توست که باعث می‌شود همراهان و یاوران تو در اطرافت باشند.

هوش مصنوعی: هر کسی که تحت حمایت توفیق و خوشبختی باشد و تربیت شود، دچار سختی‌ها و ناملایمات زندگی نمی‌شود و هیچ آسیبی به او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: جهان با درد و رنج بسیار، بارها در تلاطم و تحولات قرار گرفت، اما هرگز نتوانست زمین خود را در آغوش بگیرد و از تو بگذرد.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی بیان شده که با وجود ناملایمات و مشکلات بسیار که در زندگی پیش می‌آید، کسی نمی‌تواند بر آرزوی تو آسیبی بزند یا غم و اندوهی بر آن بیفزاید. آرزوهای تو همیشه از هر نوع غم و ناخوشی پاک و بی‌نقص باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: دست تو به قدرتمندی، پایه‌های حکومت را مستحکم کرده و هر لحظه با کنترل تو پیروزی‌های جدیدی به دست آمده است.

هوش مصنوعی: دنیا چگونه می‌تواند به کسی جز تو روی آورد؟ زیرا وفای به عهد تو به اندازه فرصت‌های خوشبختی ارزشمند است.

هوش مصنوعی: هنگامی که آسمان به حالت تاریکی درآید، نظر و تصمیم تو بر چهره دنیا به شعله‌های عصیان نقش خواهد بست.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند قلم به سمت تو نرود، سرنوشتش در صفحه زندگی‌اش نوشته می‌شود.

هوش مصنوعی: فلک به خاطر تیغ تو تهی و خالی می‌شود، اما از دشمنان تو پر می‌شود و به آن‌ها قوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: دشمن تو، یعنی زمانه، به سرعت تو را از دنیای وجود به سوی نیستی می‌برد.

هوش مصنوعی: از وجود مقدس تو آسمان تیره و کدر می‌شود و در محفل تو باغ عدن به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زمان، ریشه‌ی ظلم را با آب شست و با شمشیر آبی رنگ ریشه‌ی آن ستم را قطع کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر نگرانی خود را از روزگار و تحولات آن بیان می‌کند. او می‌ترسد که چرخ روزگار که به رنگ نیلگون توصیف شده، باعث ناملایمات و مشکلاتی شود که بر زندگی انسان‌ها تأثیر بگذارد و احساسات و زندگی‌های آنها را تحت تأثیر قرار دهد. به طور کلی، این جمله نگرانی از عواقب منفی زمانه و تغییرات آن را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: از این به بعد به چیزهایی که در آسمان و زمین هستند، اعتماد نکن، زیرا آن‌ها به من خیانت کردند و آسمان هم مورد اتهام قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو شمشیر نیش‌دار و برنده‌ای در دست داری، و از نیروی آسمان و زمان بهره‌مند شده‌ای.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چرخ زمان کج و معوج نشود، هرگز نباید آرزوی تو دچار انحراف و خمیدگی شود.

هوش مصنوعی: تو همچون گلی هستی که همیشه در حال خندیدن و سرخ رویی، اما دشمن تو مانند گل بنفشه‌ای است که سرش را پایین انداخته و غمگین به نظر می‌رسد.