هوش مصنوعی: عشق تو مثل روز روشن دارد. در حالی که غمت مرا محکم و استوار نگه داشته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر رنجی که به خاطر تو تحمل می‌کنم، از فکر و خیال دست می‌کشم تا تو دلم را از این افکار نگیری.

هوش مصنوعی: هر شب قبل از خواب، دل من مانند درخت چنار، صدها بار به سمت لب‌های تو دست دراز می‌کند تا یک بوسه دریافت کند.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم در هنگام وصال لبانت به تو برسم، نشاط و شادی‌ام را از می نوشیدن نیز فراتر می‌برد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که تو برای من تدبیری بیندیشی، اما وقتی روزگار به ما اجازه نمی‌دهد، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: هر بار که تو لبخند می‌زنی و به من با شوخی می‌گویی، انگار از شادی و شوق به تو زخم‌هایی بر دلم می‌افتد.

هوش مصنوعی: دست عشق تو مرا به زمین غم انداخت، از این بازی‌ها برای دل من دست بردار.

هوش مصنوعی: دل من در آرزوی تو به تپش افتاده و به نشانه‌ای از عشق به تو، به آن دو رشته که نشان‌دهنده عشقم هستند، زنجیر شده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به زلف تو دست بزنم، زیرا برای رسیدن به دل و مقام بزرگ، باید از راهی دیگر عبور کنم.

هوش مصنوعی: مرد بزرگ و محترم شرق که صاحب دنیا و نور دین است، در زمان بهار مانند ابر، بخشندگی و سخاوتمندی دارد.

هوش مصنوعی: عبدالرشید، در حالی که آسمان به واسطه ناتوانی در برابر او قرار گرفته است، دست خود را به سمت راست دراز کرده اما نشان از نیاز به کمک از سمت چپ دارد.

هوش مصنوعی: آن مقام و شخصیت والایی که جهان به خاطر بزرگی و بزرگواری‌اش، خود را در برابر او خاضع می‌کند و به او افتخار می‌کند.

هوش مصنوعی: هوا و زمان که شب‌ها بر زندگی من تسلط دارند، به آن گفته‌ام که بر سر من آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: ای دست تو، که با نیروی تفکر و اراده‌ات، گناهان و مشکلات را از بین می‌بری، به مانند آفتابی که با نورش ظلمت شب را می‌زداید، خداوند در این دنیا تو را یاری کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر روی زمین والای تو قدم نهد، از این دنیای ناپایدار که دائماً در حال تغییر است، خود را دور کند.

هوش مصنوعی: هر صبح، نور خورشید از آسمان بر زمین می‌تابد و مانند اینکه می‌خواهد به پای تو بوسه بزند، خجالت‌زده از دستی است که به سمت تو دراز شده است.

هوش مصنوعی: اگر دعوت‌کننده‌ای بر دیوار نام تو را بخواند، آن‌چنان که برگ درخت از دیوار بیرون می‌آید، تو نیز باید از محدودیت‌ها فراتر بروی.

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم به عمق و زیبایی ستایش تو دست پیدا کنم، ناچار می‌شوم به اختصار و کوتاهی بیان خود اکتفا کنم.

هوش مصنوعی: همیشه در دعاهایم از خداوند می‌خواهم که به من فضل و رحمت عطا کند و در این مسیر، تواضع و فروتنی را در رفتارهایم به کار ببرم.

هوش مصنوعی: دست بخشندگی به جیب شخص خسیس برای من چیزی به ارمغان نمی‌آورد، زیرا من همچون دستم که خالی است، احساس کمبود و فقر می‌کنم.