فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عاقل که جز اقدام لزومی نکند</p></div>
<div class="m2"><p>غمناک دل غریب و بومی نکند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>داند که حکومتی نگردد ثابت</p></div>
<div class="m2"><p>تا تکیه بر افکار عمومی نکند</p></div></div>

دیوان فرخی (غزلیات و قصاید و قطعات و رباعیات) به کوشش حسین مکی - فرخی یزدی - تصویر ۱۱۳

شمارهٔ ۱۷۹

عاقل که جز اقدام لزومی نکند
غمناک دل غریب و بومی نکند
داند که حکومتی نگردد ثابت
تا تکیه بر افکار عمومی نکند

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر این است که انسان عاقل نباید بدون دلیل و ضرورت اقدام کند و از غم و اندوه برای کسانی که بی‌خانمان و غریب هستند دوری کند. او می‌فهمد که هیچ حکومتی نمی‌تواند پایدار بماند مگر آنکه بر افکار و رضایت عمومی تکیه کند.

شمارهٔ ۱۷۷

شمارهٔ ۱۷۸

هوش مصنوعی: افراد باهوش تنها زمانی اقدام می‌کنند که ضرورت ایجاب کند و در غیر این صورت، خود را ناراحت نمی‌کنند و باعث غم دیگران نمی‌شوند.

عاقل که جز اقدام لزومی نکند

غمناک دل غریب و بومی نکند

هوش مصنوعی: می‌داند که هیچ حکومتی دوام نخواهد آورد، مگر اینکه بر حمایت و خواست مردم تکیه کند.

داند که حکومتی نگردد ثابت

تا تکیه بر افکار عمومی نکند

شمارهٔ ۱۷۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده