بیت دوم بیشه هست که کنام شیران است 

ادیب نیشابوری شعری دارد 

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما 

کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما 

عشق شیریست قوی پنجه و می‌گوید فاش 

هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه ما

بهره یک جرعه می منت ساقی نکشیم

اشک ما باده ما دیده ما شیشه ما

شور شیرین زبس آراست ره جلوه گری 

همه فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما