هوش مصنوعی: امیدها در دل سرکار صمدآقا از فرار ناگهانی کسانی دیگر شکل گرفت و حالتی متفاوت به خود گرفت. او اسب سواری را که به خاطر ترس از فرار مشکلی داشت، در کنترل خود درآورد و میرزا فتح الله را به عنوان ناظر به درگاه فرستاد. راه برگشت من از شش در بسته ماند و پاهایم در ناامیدی و درد گرفتار شدند. به ناچار امروز و فردا پیوند من از سرکار قطع خواهد شد و مرغان امید که به ندرت از آشیانه خود می‌پرند، از رابطه دوستانه دور مانده‌اند. من هم به عنوان فردی ناامید و ناپایدار، نمی‌توانم به این وضعیت ادامه دهم. ناچار از سرکار دوست عذرخواهی می‌کنم و از بی‌وفایی خود، که فراتر از اراده من است، می‌پوزش طلب می‌کنم. در حالی که روز به پایان می‌رسد و شب فرا می‌رسد، به فکر این هستم که با آقا محمد صادق کارهای لازم را برای بازگشت انجام دهم. تا چه حد می‌توانم به دیدار امیدوار باشم و چه زمانی می‌توانم احساسات خود را بیان کنم. جز دلتنگی، آیا چیزی دیگری وجود دارد و از کدام گل می‌توان در دل اندوهی گل داد؟