یغمای جندقی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آدمی سنجم به خروار، اشک می بارم به دامن</p></div>
<div class="m2"><p>باد می بندم به چنبر آب می سایم به هاون</p></div></div>

شمارهٔ ۵۰

آدمی سنجم به خروار اشک می بارم به دامن
باد می بندم به چنبر آب می سایم به هاون

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عمق احساساتش سخن می‌گوید و بیان می‌کند که شدت احساساتش به اندازه‌ای است که به گونه‌ای نمادین، اشک‌هایش را به دامن خود می‌بارد. همچنین، او به نمادهای طبیعی مانند باد و آب اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی تلاش و کوشش او برای کنار آمدن با احساساتش است.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: من انسان را با معیارهای سنگین می‌سنجیم، اشک‌هایم را بر روی دامن می‌ریزم و با باد، مواد مختلف را به هم می‌زنم و در آب، چیزها را نرم می‌کنم.

آدمی سنجم به خروار، اشک می بارم به دامن

باد می بندم به چنبر آب می سایم به هاون

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده