هوش مصنوعی: جز زیبایی تو، هیچ‌چیز دیگری به اندازه‌ی آن موی مشکی جذابیت ندارد؛ هیچ‌کس ندیده که عقرب به برج ماه برسد.

هوش مصنوعی: چرا به چشم‌های او فکر می‌کنی، ای دل؟ گمان نکن که یک نفر می‌تواند به تنهایی بر یک لشکر غلبه کند.

هوش مصنوعی: به راحتی و بی‌ارزش چیزی باارزش را نده، زیرا ممکن است در میان هزاران فرصت، آن را از دست بدهی، مانند اینکه یوسف از چاه بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: اگر کسی با چشمان زیبا و دید نیرویی باشد، و چهره‌ات را در مقابل او بپوشانی، باید توجه کنی که زیبایی‌ات باعث ایجاد حسرت و فریاد دیگران خواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از شکایت و گلایه دست نکشی، بهتر است در زمان نیاز به عدالت به جای ناله و فریاد، با روحی از جان و دل، فریاد دادخواهی برآوری.

هوش مصنوعی: ای زاهدان خشک، مواظب باشید که از ناله و آه من بترسید، زیرا می‌ترسم که خدا نخواسته آتش از خانقاه بلند شود.

هوش مصنوعی: چشم من به ظلمی دگر دوخته شده است؛ زیرا از زمین تا سر، خون‌های بی‌گناه از من خروش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: من به ناز و قشنگی تو که با چشمانت مرا می‌کشی افتخار می‌کنم، چرا که عشق و آه من از عمق دل می‌جوشد و نمی‌تواند از دل برآید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه شخصی فوت می‌کند، با این درد و افسوسی که در دل دارم، به فکر می‌افتم که چطور ممکن است از خاک قبر او گیاهی بروید.