هوش مصنوعی: ای ساقی، با اینکه دلم پر از غم و ناراحتی است، به من یک جام شراب بده. امروز ماه رمضان است و به این بهانه می‌خواهم عمل نیکویی انجام دهم.

هوش مصنوعی: در دل من نمی‌دانم آتش عشق تو چه کرده است، اما از صدای ناله‌های خود، بوی کبابی به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: در برابر یک حرف درست، صد کلام بی‌معنا و غیر مرتبط بیان می‌شود و در نهایت، سوالی مطرح می‌شود که اصلاً ارزش پاسخ دادن را ندارد.

هوش مصنوعی: ما همان گیاه زردی هستیم که در دشت عشق، هیچ‌گاه سایه‌ای بر ما نیافتاده است.

هوش مصنوعی: هر بار که به چهره‌ات نگاه می‌کنم، حس می‌کنم که در حال خواب و بیداری همزمان هستم، گویی دنیای واقعی و خواب با هم در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: نگذار که نقش دور صورت تو، جلوه‌ای شبیه به طاووس ایجاد کند، که این واقعاً تأسف‌آور است و شایسته‌ات نیست.

هوش مصنوعی: نورهای مشاهدهٔ تو همچون پرده‌ای بر چهره‌ات قرار دارد، زیرا می‌دانم که امروز نقابی را کنار زده‌ای.

هوش مصنوعی: تیر به هدف دشمن پرتاب شد، اما به من اصابت کرد. این نشان‌دهنده اشتباهی است که بدتر از درستی است.

هوش مصنوعی: عجب است اگر باد وجود تو را از چشم و دل برباید، در حالی که تو در آتش و آب به این شکل هستی.