هوش مصنوعی: ای صابر، تو که صبر و استقامت در وجودت خلاصه شده است، بدان که عقل به من می‌گوید دل من در این دوری از تو صبر دارد، اما نپندار که دل من واقعاً صبر دارد.

هوش مصنوعی: آرزوهایم برای تو چنان زیاد است که نه تنها تو نتوانی توصیفش کنی، بلکه هیچ نوشتاری هم نمی‌تواند به خوبی بیانش کند.

هوش مصنوعی: عقل من تحت تأثیر محبت تو قرار گرفته و شوق دیدارت بر آن غالب است. جانم در اسارت و دلتنگی دوری از تو گرفتار است و این درد بر من چیره شده است.

هوش مصنوعی: من از خانه‌ات دورم و آدم بیچاره‌ای هستم، اما هر جا که تو باشی، جانم آنجا حاضر است.

هوش مصنوعی: زندگی بدون جسم، غیرعادی نیست، اما جسمی که بدون جان باشد، زنده نیست. من این را قبول ندارم.

هوش مصنوعی: تو مانند قطبی هستی که در یک جا ثابت مانده‌ای، اما مانند ماه، نام و آوازه‌ات در تمام گوشه‌های دنیا پخش شده است.

هوش مصنوعی: تو اندیشه‌ای داری که ارزش آن اندیشه مانند جواهری گرانبهاست و همچنین تو ذهنت را داری که مانند دریایی وسیع و پرعمق می‌باشد.

هوش مصنوعی: محل و مقام تو پر از زیبایی و شکوه است، و به خاطر اشعار تو، گروهی از جادوگران و هنرمندان بزرگی در خفا و با استعداد خلق شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی ممکن است در نوشتن نثر مهارت داشته باشد یا در سرودن شعر استعداد داشته باشد، زیرا در تمامی نقاط دنیا، هم نویسندگان وجود دارند و هم شاعران.

هوش مصنوعی: شما به اندازه‌ای باارزش هستید که مانند خورشید در آسمان می‌درخشید و استعداد و فطرت شما نیز به اندازه‌ای بزرگ و عمیق است که مانند دریاهای پرموج و گرانبهاست.

هوش مصنوعی: از روح و نبوغ تو چیزهای ارزشمندی پدید می‌آید. در هر نقطه از جهان که دریای بزرگی وجود داشته باشد، جایگاه نیز باید شایسته و ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: این چه حال و وضعی است که تو به شعر و غزلی از رنج و سختی‌های زندگی آگاه هستی و در آن شکایت‌های زمانه را می‌بینی.

هوش مصنوعی: خانواده‌ی پاک پیامبر در رنج و سختی به سر می‌برند و به همین خاطر هر کسی که به طهارت آن‌ها اعتقاد دارد، باید از این موضوع ناراحت شود.

هوش مصنوعی: آن کسی که دین را با شمشیر ذوالفقار جدش یاری کرد، اکنون در تنگنایی قرار گرفته و هیچ یاری و کمک‌گری ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی فهمیدم که آسمان از کسانی که دارای ویژگی‌های پیامبرانه هستند ناراضی است، از اینکه زندگی‌ام قدردانی می‌کند، احساس ناتوانی کردم.

هوش مصنوعی: دل من هیچ تمایلی به لذت‌ها ندارد و چشمانم به هیچ راحتی نگاه نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: من کی هستم که به خاطر این دلیل در باغ Eden خسته روح من کاظم است و جان باقر تحت فشار است؟

هوش مصنوعی: من در نظم و نثر خود به حق نعمت‌های او اشاره می‌کنم، اما کسی که شکر این نعمت‌ها را به جا نیاورد و به قوانین انسانی بی‌اعتنا باشد، واقعاً کافر و ناسپاس است.

هوش مصنوعی: شعر تو به من رسید، اما در پاسخ به آن، هم از ترس و هم از عشق، مانع صحبت کردنم هست.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به خوبی پاسخ شعر تو را بدهم، هرچند که در دیگر زمینه‌ها و دانش‌ها توانایی دارم.

هوش مصنوعی: از روی kindness و بزرگواری، تقصیرهای رهی را بپذیر، زیرا این تقصیرها به نوعی قابل توجیه و قابل عذرخواهی‌اند و نیاز به توضیحات آنچنانی ندارند.