این شعر به نام ادیب صابر هم ضبط شده و در دیوان اشعار او آمده است. این شعر مزین به صنعت زیبای تکرار میباشد و در متن موجود در گنجور(همین متن حاضر) به درستی نوشته نشده و کاستی دارد. در دیوان ادیب بدین شکل آمده است:

مشکست توده توده نهاده بر ارغوان

زلفین حلقه حلقهء آن ماه دلستان

زان توده توده، تودهء مشک آیدم حقیر

زین حلقه حلقه، حلقهء تنگ آیدم جهان

چون قطره قطره آب لطیفست عارضش

وز نور شعله شعله نهاده بر ارغوان

زان قطره قطره، قطرهء آبست در بخار

زین شعله شعله، شعلهء نارست چون دخان

هر روز دجله دجله ببارم من از دو چشم

کو طرفه طرفه گل شکفاند به بوستان

زان دجله دجله، دجله بغداد دردمند

زین طرفه طرفه، طرفهء بغداد شد نوان

تا پشته پشته بار فراقش همی کشم

چون ذره ذره کرد مرا در هوا هوان

زان پشته پشته، پشته چو کاه آیدم سبک

زین ذره ذره، ذره چو کوه آیدم گران

هجرانش پاره پاره زمن برد خواب و خور

من خیره خیره داده بدست عنا عنان 

زان پاره پاره، پاره شود مر مرا جگر

زین خیره خیره، خیره شود چشم خونفشان

چون نکته نکته در غزل آرم ز وصف او

بختم ز تحفه تحفهء دولت دهد نشان

زان نکته نکته، نکتهء رنج و جراحت است

زین تحفه تحفه، تحفه قبول خدایگان. 

زان پاره ، پاره پاره شود مر مرا جگر

زان خیره ، خیره خیره شود چشم خون فشان