هوش مصنوعی: بهار دوباره می‌آید و دنیا را زیبا می‌کند و زیبایی چهرهٔ باغ را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: مانند زیبا رویان که گوش و گردن جهان را زینت می‌بخشند، به گونه‌ای که هر کدام از این زینت‌ها همچون جواهراتی زیبا جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: ابر آسمان بر گل‌های شکوفه می‌بارد و نسیم شمال، موهای پیچیده بنفشه را زیبایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: یک نفر در کوه و صحرا گلاب می‌ریزد و دیگری در باغ و بستان عطر خوشبویی پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: بهار به عنوان نماینده بهشت معرفی شده است، زیرا به نظر می‌رسد که به خاطر او در باغ‌های بهشتی باز می‌شود.

هوش مصنوعی: گل درختان و گل‌های زیبا نشانه‌ی شکوه و عظمت پادشاهی است و چنان که وجود سپاه نیازمند یک فرمانده بزرگ است، باید چنین پادشاهی وجود داشته باشد که شایسته‌ی این عظمت باشد.

هوش مصنوعی: بله، گلی هست که به شادابی و زیبایی شاهانه‌اش معروف است و بلبل از صبح تا شب از عشق آن به سخن گفتن و خواندن مشغول است و هیچ‌گاه خسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: سوسن آزادی، به زیبایی و طراوتی که دارد، خود را در گفتن مدح گل نشان می‌دهد و اگرچه ممکن است که تعدادش کم باشد، اما از زیبایی‌اش کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چشم‌های نرگس، نماد امید، در تمام شب باز هستند تا وقتی که صبح بیاید و زیبایی گل را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: لاله‌ای در دست دارد که تا جامی سرخ رنگ را بگیرد و در پایش ایستاده است، آیا نمی‌تواند خود به تنهایی جام شراب را به خود هدیه دهد؟

هوش مصنوعی: بنفشه با حالتی ملامت‌آمیز سرش را پایین انداخته، به گونه‌ای که از دقایق و ویژگی‌های خود مطمئن نیست. او حتی به گل که الگوی اطاعت و پیروی است، نگاهی نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: آیا جز زیبایی و شادابی گل، چیزی دیگری وجود دارد؟ و اگر نه، چرا آسمان بر بدن او خون بباراند؟

هوش مصنوعی: گل، با وجود قوّت و زیبایی‌اش، هر روز با گروهی از خود به خدمت اخلاق و صفات نیکوی پادشاه می‌رود.

هوش مصنوعی: ابوالمظفر به قدری بزرگ و با اراده است که توانایی این را دارد که حتی زیر پای آسمان را هم از جا درآورد.

هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها و هدیه‌های عالم از ذات او سرچشمه می‌گیرند و تمامی لطف و کرامت از دستان او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هنگامی که شمشیر او درخشش پیدا کند، دیگر چه کسی می‌تواند مقاومت کند؟ و وقتی که لشکر او به حرکت درآید، کوه‌ها نیز نمی‌توانند در برابر آن بایستند.

هوش مصنوعی: مهر او مانند مهرهٔ مار است که سودمند است، ولی وقتی کینه‌اش بیدار شود، مانند زهر مار آسیب‌زننده خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، فرمان تو به گونه‌ای است که در یک لحظه می‌تواند تمام عالم را فرا بگیرد و به آن تسلط یابد.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که خوی تو با ظلم کنار نمی‌آید و انصاف تو به ظالمان رحم نمی‌کند.

هوش مصنوعی: روح من هیچ چیزی جز اطاعت از تو نمی‌پسندد و زبان زمانه جز ستایش تو چیزی نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: از خصلت بخشش تو، گرد و غباری که بر ذهن نشسته، برطرف می‌شود و زخم‌های ناشی از ناتوانی در بیان، با کلام دلنشین تو درمان می‌شود.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها با نصیحت تو همراهی می‌کنند، اما زمانه به تو که حسادت می‌ورزد، روی خوش نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به موضوع قدر و منزلت اشاره دارد و بر این معنا تأکید می‌کند که آیا کسی می‌تواند ادعای انکار ارزش تو را داشته باشد؟ آیا در برابر درخشش و بزرگی تو می‌توان به سادگی غفلت کرد، مانند این که کسی بخواهد در برابر خورشید درخشان اعتراض کند؟ درواقع، این سخن درباره عظمت و اهمیت فردی است که به آن اشاره می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که نمی‌تواند به تو نزدیک شود و ارتباطی با تو برقرار کند، مانند سازی است که فقدان حمایت و پشتیبانی لازم را دارد، و به‌دلیل تاثیر عمیق وجود تو، بی‌نوا و آسیب‌پذیر می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هرگاه انسان بخواهد به دانشمندان و پژوهشگران نزدیک شود و با آنها صحبت کند، باید با نیت و هدفی روشن و مشخص به سراغ آنها برود؛ زیرا هیچ فرد خردمندی نمی‌خواهد که بدون هدف و برنامه به او نزدیک شوند و صحبت کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با محبت و لطافت انتخاب شود، شایسته ستایش است. همچنین، هر کسی که به سلیقه و دلخواه بپسندند، قابل تحسین است.

هوش مصنوعی: بدن تو در آرامش باشد، زیرا آن کسی که به تو بدخواهی می‌کند، در آتش رنج و بی‌رحمی می‌سوزد.