هوش مصنوعی: در موهای تو، ای معشوقه، تابی وجود دارد که از آن تاب، دل من نیز نِشیب و فراز دارد.

هوش مصنوعی: با زیبایی و جذابیت دو زلف تو، دل من نه توان تاب آوردن دارد و نه هیچگونه قدرتی برای مقاومت.

هوش مصنوعی: من از ناله‌های لبانت، بی‌ایمان شده‌ام؛ در میکده‌ی مغان‌، نوشیدنی‌ای هست.

هوش مصنوعی: چرا بر چهره‌ات پوشش بگذاری؟ خود وجود باعظمت تو برای من مانند حجاب است.

هوش مصنوعی: از جدایی و دوری تو، دل و جانم هر سال به شدت در عذاب است.

هوش مصنوعی: من برای هر جایی که بروم، بادی را فروخته‌ام؛ یعنی این که نسبت به تو محبت و تعلق خاطر دارم.

هوش مصنوعی: جدایی تو هرچند به سرعت می‌گذرد، اما وصل تو هرچند دیر به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: در حالتی که تو در سختی و مشکلات به سر می‌بری، من همواره به تو نگاه می‌کنم. اما در این میان، به نظر می‌رسد که تو هیچ عجله‌ای برای از بین بردن من نداری.

هوش مصنوعی: زیبایی و عظمت ما و شاه، نتیجه بی‌رحمی و ظلم توست که به زیبایی‌ها و خوبی‌ها می‌انجامد.

هوش مصنوعی: کسی که در اوج بزرگی و عظمت است و به خاطر شکوهش، دنیا در حالتی از نگرانی و تردید قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر بخش از مقام و مرتبهٔ او به اندازهٔ یک جهان ارزش دارد و هر حرف و کلمه‌ای که از او صادر می‌شود، می‌تواند به اندازهٔ یک کتاب معانی عمیق و خواندنی داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که او صاحب اختیاری باشد، غلام و بنده‌ی او محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: دریای وسیع و سرشار از زیبایی‌ها در برابر دستان او مانند یک خیال و توهم است.

هوش مصنوعی: رایش می‌گوید که ضیا سهیلی است، اما اراده‌اش نشان می‌دهد که مظهر شهریار شهابی است.

هوش مصنوعی: عمل هر شخص، چه دوست و چه دشمن، تأثیرات و تبعاتی دارد که در هر لحظه می‌تواند پاداش یا مجازات به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر وجود تو در جهان، هر نفسی دریچه‌ای از فیض و نعمت باز می‌شود.

هوش مصنوعی: هر زمانی که تو با دستان خود به کسی کمکی می‌کنی، همانند ابرهای باران‌زا هستی که رحمت و نعمت را برای دیگران به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: در دستان تو نشانه‌ای از پیروزی و قدرت وجود ندارد و زیر پاهایت نشانه‌ای از عزت و مقام نیست.