هوش مصنوعی: مدت زیادی است که به خاطر عشق تو در عذاب هستم. چقدر باید به خاطر جدایی‌ات اشک بریزم؟

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی به من آزار برسانی؟ آیا از این کارهای ناپسندنت شرمنده نخواهی شد؟

هوش مصنوعی: دو زلف تو مانند ابرهایی که همیشه در حال باریدن هستند، بر سر من همچون بلایی سنگینی می‌افکنند.

هوش مصنوعی: دل من را از دستم ربوده‌ای، و در حقیقت تو جان من را به دست داری.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی احساس ناامیدی و تعجب از شرایطی اشاره دارد که فرد از طرف دیگری به احساساتش خیانت شده است. او به نوعی حس می‌کند که کسی که دوستش داشت و به او اهمیت می‌داد، نه تنها او را درک نکرده، بلکه به او آسیب رسانده است. این احساس می‌تواند ناشی از انتظار مثبتی باشد که فرد از رابطه‌اش داشت، اما در عمل نتیجه‌ای برعکس به بار آمده است.

هوش مصنوعی: تو قلب و روح و چشمی، اما در آغاز از دل و روح و چشم خود بیزاری.

هوش مصنوعی: من بندهٔ خدا هستم، پس اینطور فکر نکن که من به این تنهایی و بی‌کسی دچار هستم.

هوش مصنوعی: شمس دین نمی‌گذارد که از من دور شوی، حتی اگر تو خودت تصمیم بگیری که از من دوری کنی.

هوش مصنوعی: آسمان بلند و مرتفعی که در برابر آن، آسمان پایین‌تر به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: کامیابی که با راحتی و آسایش به دست می‌آید، همچون فرشی پرزرق و برق زیر پای انسان است که در عین زیبایی، ممکن است ناپایدار و فریبنده باشد.

هوش مصنوعی: جوانمردی که با حمایت و مراقبت او، دنیا نقش فریبندگی را از دست داد.

هوش مصنوعی: کسی که تلاش نکند، روزی او به راحتی به دست نمی‌آید و به سختی به دام می‌افتد.

هوش مصنوعی: کسی که با انصاف او شکایت نکند، از درد بیداری، چشمانش از فتنه دور می‌ماند.

هوش مصنوعی: عظمت او فراتر از قدرت‌های سرسخت است که او را در لباس اقتدار فراخوانده است.

هوش مصنوعی: عزم و اراده او فراتر از قدرت و سلطنت جباران است و این امر نشانه‌ای بر تسلط او بر آنهاست.

هوش مصنوعی: واقعه‌های زندگی و عدالت او، دل زائران را از سنگینی بارهایشان دور کرده است.

هوش مصنوعی: ای سرور، با بخشش تو، دریاهای پر ارزشت هیچ وقت به خود نمیبالند و ادعای زیادی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: تو تنها کسی هستی که با بخشندگی و generosity خود، همراه و یاوری برای دیگران هستی.

هوش مصنوعی: در بلندی آسمان، تأثیرات خاصی بر عظمت و وقایع زمان وجود دارد.

هوش مصنوعی: مانند ایمانی که از هر عیبی پاک است، مثل حکومتی که از هر وزنی سبک و آزاد است.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند تو را از چنگال سرسختی‌ها رها کند، وقتی که تو با صداقت به قدرتی بزرگ متصل هستی؟

هوش مصنوعی: ای سرور، من به سوی پناهگاه تو آمدم، زیرا حوادث زندگی سبب شده‌اند که به تو پناه ببرم.

هوش مصنوعی: حافظ می‌گوید که داشتن جان و مقام اشرافی کافی نیست، بلکه برای زندگی به نام و روزی آزادگان نیز نیاز است.

هوش مصنوعی: من که بیمار دل‌تنگ تو هستم، درکنار تو به خوشی و شادی مانند سایه‌ای بر دیوار زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و پرمشقت، دیگر نگران مشکلات بیشتری نیستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در میان عاشقان، نام زیبایی و جذابیت دلبران مشهور باشد و از آن صحبت شود.

هوش مصنوعی: هر زمانی که چرخ فلک بر وفق مرادت بچرخد، باد (کمک) تو از جانب بخت و اقبال تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که وقتی کسی بخواهد به تو آسیب بزند یا از تو بد بگوید، در واقع به خاطر خصیصه‌های منفی خود اوست که این کار را می‌کند. چون افرادی که خودشان در مشکلات و ناکامی‌ها هستند، معمولاً به دیگران هم آسیبی می‌زنند.