هوش مصنوعی: وقتی که بر روی فرش سبز زمین می‌افتد، همچون گلی زیبا، زلفش را مانند سنبل در اطراف خود پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: دل آواره‌اش را به خود فرا خواند و آن درد و رنجی که در دلش بود، برایش نرم و ملایم کرد.

هوش مصنوعی: او را رو به رو نشاند و پرده را کنار زد، آن‌گاه دید که چهره‌اش بی‌حال و چشمانش پر از اشک است.

هوش مصنوعی: به ساقی گفتم که آن پیاله‌ای که شادیبخش محفل جمشید و کی‌خسرو بود، کجاست؟

هوش مصنوعی: بیار مشروبات را و در لیوان بریز و به من بده، که گل پژمرده من را در کنار آب چمن ببین.

هوش مصنوعی: معنی این بیت به این صورت است که معشوق زیبا، جام را با شراب پر کرد و هلال جام به قدری خوش‌نماست که مانند خورشید می‌درخشد.

هوش مصنوعی: او در خدمت شیرین زانو زد و در دستش گوهری درخشان و زیبا مانند ستاره‌های آسمان داد.

هوش مصنوعی: شیرین از دست او با دلخوشی چیزی را گرفت و به طور شوخی یک بوسه بر لبه جام زد.

هوش مصنوعی: سپس فرهاد بیچاره را خطاب کرد و گفت: این جام را از دستان شیرین بگیر.

هوش مصنوعی: از دست من بخور، این جان که هوش را درمان می‌کند، زیرا این می‌تواند غم‌های قدیمی را فراموش کند.

هوش مصنوعی: اگر خسرو به شکر پیوند خورده باشد، تو هم باید از لعل شیرین بنوشی و مانند او لذت ببری.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی حرف‌های تو، مثل شکر شیرین که بارها و بارها می‌چشیدم، از لب تو لذتی را می‌برم که هیچ چیزی دیگری نمی‌تواند به من بدهد.

هوش مصنوعی: شکر برای خسرو خوشمزه و لذت‌بخش است، چرا که او از این شیرینی هر روز بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: او جامی از شیرین گرفت و نوشید، آن‌چنان که هنگام جوشیدن آب درون کتری، شعله‌ی آتش آن را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: وقتی که او مشغول نوشیدن شراب شد، حالتی شاداب و روشن به او دست داد و مانند نوری از درونش ساطع شد.

هوش مصنوعی: عقل او به یکباره از او دور شد و حجابش را کنار زد و یک سو به چشم مستش نگاه کرد.

هوش مصنوعی: در پی تماشای پرده، شرم بر او غلبه کرد و از شدت زیبایی او، عرق بر پیشانی‌اش نشست.

هوش مصنوعی: نشستن شبنم بر روی برگ گل باعث می‌شود که گل شکفته‌تر و تازه‌تر به نظر برسد.

هوش مصنوعی: از لبانش مانند غنچه‌ای خندان باز شد و با محبت یار مهربانش صحبت کرد.

هوش مصنوعی: بیا و زمان‌هایی را با هم بگذران که دل من گریه می‌کند و تو می‌خواهی به وصالت برسم.

هوش مصنوعی: به چهره‌ای نگاه کن که شگفتی‌هایش به قدری است که حتی خسرو نیز از زیبایی‌اش بی‌بهره مانده و از آن معشوق جدید محروم است.

هوش مصنوعی: از شیرینی کلامم فراتر رفته‌ام و از نام نیکم هم از ستاره‌ها جلوتر هستم.

هوش مصنوعی: از ارمن که به من قندش را بدهکار شد، با شکرش هم بازارش رونق گرفت.

هوش مصنوعی: مگسی که همیشه به دنبال چیزهای خوشمزه و لذیذ است، در هر جا که شیرینی ببیند، به سمت آن می‌رود. به همین ترتیب، فردی با ذاتی هوسباز و خوشخواه، به دنبال خوشی‌ها و لذت‌ها می‌رود و در هر مکان که چیزی خوشمزه یا دلپذیر ببینند، به سمت آن جذب می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از اینکه فرهاد این حرف‌ها را گفت، ناگهان همه از کار او بی‌خبر شدند و هیچ توجهی به او نکردند.

هوش مصنوعی: او از جا برخاست و در کنار او نشست و به سخنانش گوش داد و خود به سکوت فرو رفت.

هوش مصنوعی: تمام وجودم به تماشا نشسته تا بتوانم چهره‌اش را ببینم و دلم را به آن گوهر سخنگو خوش کنم.

هوش مصنوعی: شخص به خاطر شرم و حیا نمی‌توانست سرش را بالا کند و به آن چهره زیبا نگاه کند.

هوش مصنوعی: مقصود و خواسته‌ی خود را با او در میان نمی‌گذاشت، زیرا در آن چهره‌ی زیبا، کلامی نداشت.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین را به این شکل دید، فوراً به ساقی گفت که wine را به طور مداوم بریزد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از شراب بگمار تا ما را آزمایی، و از وسواس و تردید خردمندی رهایی‌ام ببخش.

هوش مصنوعی: حکیمان بر این عقیده‌اند که در مجالس افرادی که هوشیار و بیدارند، دروغ و نیرنگ وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما از شادی و خوشی دور هستیم زیرا عقل و دانش ما ما را از لذت‌های دنیوی دور کرده است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال افرادی که از شراب نوشیدن لذت می‌برند و در این حال، نه ریاکاری را می‌شناسند و نه فریبکاری.

هوش مصنوعی: ساقی وقتی که جام را پر کرد، از خامی به پختگی رسید و دوباره جام را پر کرد.

هوش مصنوعی: پیشامدی که به زحمت کشیدن و تلاشهای مداوم انجامیده، بالاخره مزد و نتیجه‌اش به دست کوهکن رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که فرهاد شیرینی را از یار خود می‌چشد، به طور کامل از قید و بند خواب و غفلت آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: او نه به یاد خود مانده و نه به یاد دیگران، و در دلش هیچ صبری نمانده که نشان از عقلش داشته باشد.

هوش مصنوعی: در برابر محبوب، آواز غزل زیبا شد و عشق را با باز کردن کتابی به تصویر کشید.