هوش مصنوعی: چرا خاک تیره آسمان بر سر ماه نشسته و روشنایی خورشید را به چیزی بی‌ارزش تبدیل کرده است؟

هوش مصنوعی: چرا کسی که در این مکان آرامش و آسایش را تجربه کرده، بر نیل که نماد غم و ماتم است، لباس پوشیده است؟

هوش مصنوعی: این چه شکلی بود که از هر طرف، زیبا و درخشان، کسی که دارای مقام و رتبه بلند بود، سر و تاج خود را به خاک راه انداخت؟

هوش مصنوعی: چیست که جز آسمان، افکندن خشم بر بندگان پادشاه، باقی نمانده است؟

هوش مصنوعی: ای کاش به خاطر بی‌وفایی آسمان، هیچ‌چیز از آنچه که باقی‌مانده باقی نمی‌ماند. اگر شاهی در کار نباشد، چرا عالم همچنان وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر کوه‌های درد و رنج ما، که به دوش داریم، به گردون آسمان فشار آورد، آنقدر طاقت‌فرساست که این فشار می‌تواند ستون‌های آسمان را بشکند.

هوش مصنوعی: آسمان باید به حدی به زمین ضربه بزند که مانند بندگانش، سدها را بشکند و فضای جدیدی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: اگر دوباره خورشید مانند جامی طلایی به دور خود بچرخد، آن وقت این جام زرین بر روی این آسمان آبی خواهد شکست.

هوش مصنوعی: اگر ستاره ثریا بخواهد به کسی به خاطر کینه‌اش بخندد، چرخ روزگار باعث می‌شود که دندان‌های آن ستاره نیز بشکند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند در چنین مصیبت بزرگی بخندد؛ اینجا که این‌قدر درد و غم هست، چه جای خندیدن است؟

هوش مصنوعی: این مراسمی که سال‌ها بوی خوش عنبر می‌داد، اکنون با خاک سیاه جایگزین شده است.

هوش مصنوعی: در این قلمرو سلطنتی که می‌پاشند کاه و بی‌اعتنایی، قرن‌هاست که بر یکدیگر غبار می‌نشیند و در عوض دنیایی از ثروت و زر به یکدیگر تقدیم شده است.

هوش مصنوعی: بساط پادشاهی را، که در آن سال‌ها اشک‌ها به‌هم انباشته شده، بر روی هم انبوهی از گنج‌های با ارزش ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، شگفت‌انگیز است که از خاک انسان‌ها خارج می‌شوند، زیرا بسیاری از افراد غم و اندوهی که بر خاک‌ساران داشتند، بر سر خود ریختند.

هوش مصنوعی: این چه آتش وحشتناکی بود که ای آسمان بر سر جهان فرود آوردی، که از آن دود برخاست و همه چیز را به هم ریختی.

هوش مصنوعی: وقتی که شما به علم و دانش دست یابید، مانند سرافرازانی خواهید بود که با افتخار نشانه‌های آن را بر گردن خود آویخته‌اند. پس باید در لباس خود جاک‌ها را برای نشان دادن موقعیت‌تان باز کنید تا بتوانید در جمع با عزت و ارادت حضور پیدا کنید.

هوش مصنوعی: دود ناشی از مشعل نشان‌دهنده تلاش و انگیزه‌ای است که از دل فولادین برمی‌خیزد. شما نیز باید آتش و激情 درون خود را شعله‌ور کنید و از آن بهره‌برداری کنید.

هوش مصنوعی: شب را بسوزید و مانند شمعی که خاموش شده، در روز، به خاطر فقر و مسکنت، چهره‌ای غمگین و سرشار از غبار سیاهم در گوشه خانه‌تان به نمایش بگذارید.

هوش مصنوعی: بعد از این، ای زیبایانی که همچون آتش درخشانید، از باغ و گلشن خارج شوید و همچون آتش، جایی در خاکستر و شعله‌های پرشور ایجاد کنید.

هوش مصنوعی: از این سوگ، دودی از چهره‌های سوخته برخاست، و آن چهره‌ها به خاکستر پنهان شدند، در حالی که آتش تکه‌تکه‌ها هنوز در حال شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: شاه بزرگ و جاودانه‌ای که از دنیا رفت، عمرش مانند نسیب باد و بخت او مانند خورشید درخشان و همه‌جانبه بود.

هوش مصنوعی: موج آب مانند زنجیری به پاهای درخت چنار پیچیده است و دشمن او دستش را بر سر گذاشته و پایش در زنجیر باد گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: در آسمان زندگی تا زمانی‌که نشانه‌ایی از تیر خصم بی‌عقل نمایان شود، ای پروردگار، نشان تیر باد را نشان بده.

هوش مصنوعی: نخل‌های این باغ همیشه سبز و شاداب خواهند بود، همان‌طور که در این باغ سرسبز، وحشیانه و آزاد زندگی می‌کنند.