وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد</p></div>
<div class="m2"><p>برق غم او متصلم می‌سوزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از داغ فراق اگر بنالم چه عجب</p></div>
<div class="m2"><p>یاران چه کنم، وای دلم می‌سوزد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲۵

دل زان بت پیمان گسلم می سوزد
برق غم او متصلم می سوزد
از داغ فراق اگر بنالم چه عجب
یاران چه کنم وای دلم می سوزد

هوش مصنوعی: شاعر از دلش که به خاطر جدایی و غم معشوق می‌سوزد، شکایت دارد. او می‌گوید که اگر از درد فراق بگوید، جای تعجبی نیست، زیرا دوستانش هم نمی‌دانند او چقدر دردمند است. دل او در این سوگی عمیق می‌سوزد.

رباعی شمارهٔ ۲۳

رباعی شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: دل من به خاطر خیانت آن معشوق می‌سوزد و غم او مانند جرقه‌ای در وجود من شعله‌ور است.

دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد

برق غم او متصلم می‌سوزد

هوش مصنوعی: اگر از درد جدایی شکایت کنم، چه جای تعجبی دارد؛ زیرا دل من به شدت می‌سوزد و من چه کار می‌توانم بکنم.

از داغ فراق اگر بنالم چه عجب

یاران چه کنم، وای دلم می‌سوزد

رباعی شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده