هوش مصنوعی: ای آسمان، زمان را سپری کن و خبر وصال محبوب را برسان. کمی از این شب طولانی انتظار را کم کن.

هوش مصنوعی: زندگی به گمان دیدن کسی به پایان رسیده است، در حالی که من هنوز منتظر بازگشت آن فرد، با تمام امید، هستم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به نوعی از وضعیت خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که تنها با وجود یک نوشیدنی قدیمی و خاص، می‌تواند حالش بهتر شود. در غیر این صورت، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند او را از حالت خماری و غم رها کند. این بیان حکایت از وابستگی به یک چیز خاص و ارزشمند دارد که می‌تواند تسکینی برای دردها و مشکلاتش باشد.

هوش مصنوعی: از آنجا که من زهر تلخ تو را نوشیدم، دیگران به من غبطه می‌خورند، زیرا من با لذت این شراب دردناک را می‌نوشم.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از آتش عشق به اندازه‌ای زیاد است که اگر از زمین آسایش به آسمان برود، می‌تواند تمامی اعتبار و ارزش‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: اگر تو عاشق هستی، نشان دیگری از وجود تو باید باشد؛ زیرا نشانه‌ی عشق، دل سوخته و دردمند است.