وحشی بافقیشمارهٔ ۴۷
در دل همان محبت پیشینه باقی است
آن دوستی که بود در این سینه باقی است
باز آ و حسن جلوه ده و عرض ناز کن
کان دل که بود صاف چو آیینه باقی است
از ما فروتنی‌ست بکش تیغ انتقام
بر خاطر شریفت اگر کینه باقی است
نقدینه وفاست همان بر عیار خویش
قفلی که بود بر در گنجینه باقی است
وحشی اگر ز کسوت رندی دلت گرفت
زهد و صلاح و خرقهٔ پشمینه باقی است
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
شمارهٔ ۴۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1396/05/10 23:08
شیدا
در مصرع دوم بیت اول بجای دوستی،آرزو است...آن آرزو که بود در این سینه باقی است
1402/05/10 01:08
سفید
به به، عجب شعری... خیلی زیباست، تمام بیت‌هایش...
آن دوستی که بود در این سینه، باقی است...