وحشی بافقیشمارهٔ ۳۵
یاد او کردم ز جان صد آه درد آلود خاست
خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل دود خاست
چون نفس امشب فرو بردم جدا از صبح وصل
کز سر بالین من آن سست پیمان زود خاست
دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم
آتشی افتاد در مجمر که دود از عود خاست
از سرود درد من در بزم او افتاد شور
نی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست
گرچه وحشی خاک شد بنشست همچون گردباد
از زمین دیگر به عزم کعبهٔ مقصود خاست
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
یاد او کردم ز جان صد آه درد آلود خاست
خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل دود خاست
هوش مصنوعی: وقتی به یاد او افتادم، از عمق جانم صدای آه‌های دردآلود بلند شد. گرمی محبت او در دلم جریان یافت و از دل، گویی دودی بلند شد.
چون نفس امشب فرو بردم جدا از صبح وصل
کز سر بالین من آن سست پیمان زود خاست
هوش مصنوعی: امشب که نفس را در خود فرو بردم، فاصله‌ای از صبح وصل دارم. زیرا آن وعده‌گاه زیبا و دلنشین که به من دل بسته بود، از کنار سرم به‌سرعت رفت.
دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم
آتشی افتاد در مجمر که دود از عود خاست
هوش مصنوعی: دیشب در جمع، بوی موهای او باعث شد که آهی بکشم و ناگهان آتشی در توری ایجاد شد که دود از عود بلند شد.
از سرود درد من در بزم او افتاد شور
نی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست
هوش مصنوعی: در محفل او، با بیان غم‌هایم شور و حال خاصی ایجاد شد. ناله و فریاد من باعث شد که از رود هم صدای بلندی برخیزد.
گرچه وحشی خاک شد بنشست همچون گردباد
از زمین دیگر به عزم کعبهٔ مقصود خاست
هوش مصنوعی: هرچند وحشی از خاک سر برآورد و مانند گردبادی از زمین برخاست، به قصد رسیدن به کعبهٔ مقصود حرکت کرد.
حاشیه ها
1394/09/20 22:12
سعید
مصرع اول>>>> واژه سد اشتباه نوشته شده،،صد صحیح است
1396/04/22 14:07
با سعید موافقم
1396/11/21 22:01
abn
منم با تور تایلند موافقم
1398/09/23 23:11
امیر عطا
منم با abn موافقم
1399/09/23 23:11
رسول
در فرهنگِ معینْ در مدخلِ «صد» این توضیح آمده: «این کلمه اصلا بصورتِ «سد» نوشته میشد و صاد در لغاتِ فارسی نیست٬ ولی بعدها آنرا بصورتِ «صد» نوشتند. » . بر این مبنا٬ ابتدا «صد» به صورتِ «سد» نگاشته میشد و نویسندگان یک «عادت‌شکنی» کردند و آنرا با «ص» نوشتند. پس می‌بینیم که خودِ این صد هم زاییده‌ی یک عادت‌شکنی بوده.