گنجور

شمارهٔ ۲۸۴

نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
آن خط غلامی که ندادیم دریدیم
در دست نداریم به جز خار ملامت
زان دامن گل کز چمن وصل نچیدیم
این راه نه راهیست عنان بازکش ای دل
دیدی که درین یک دو سه منزل چه کشیدیم
مانند سگ هرزه رو صید ندیده
بیهوده دویدیم و چه بیهود دویدیم
وحشی به فریب همه کس می‌روی از راه
بگذار که ما ساده دلی چون تو ندیدیم

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
آن خط غلامی که ندادیم دریدیم
هوش مصنوعی: ما به خاطر غم تو، خود را نفروخته‌ایم و حالا که از آن حال خارج شده‌ایم، آن خطی که به نشانه خدمتگذاری برایت گذاشته بودیم را نیز پاره کردیم.
در دست نداریم به جز خار ملامت
زان دامن گل کز چمن وصل نچیدیم
هوش مصنوعی: ما هیچ چیز جز خارهای ملامت در دست نداریم، چرا که از دامن گل، به خاطر وصال، هیچ چیزی را نچیدیم.
این راه نه راهیست عنان بازکش ای دل
دیدی که درین یک دو سه منزل چه کشیدیم
هوش مصنوعی: این مسیر، مسیر درستی نیست؛ ای دل، از این راه برگرد. دیدی در این یکی دو یا سه مرحله چقدر رنج کشیدیم؟
مانند سگ هرزه رو صید ندیده
بیهوده دویدیم و چه بیهود دویدیم
هوش مصنوعی: ما مانند یک سگ ولگرد دیوانه‌وار و بی‌هدف می‌دویدیم و تمام تلاش‌مان بی‌فایده بود.
وحشی به فریب همه کس می‌روی از راه
بگذار که ما ساده دلی چون تو ندیدیم
هوش مصنوعی: ای وحشی! برای کسی که با فریب و نیرنگ دیگران را می‌کشی، راه را رها کن. ما دیگر افرادی نیستیم که به سادگی به فریب تو بیفتیم.

خوانش ها

شمارهٔ ۲۸۴ به خوانش محمدرضا خوشدل
شمارهٔ ۲۸۴ به خوانش عندلیب