گنجور

شمارهٔ ۲۶۸

سحر کجاست که فراش جلوه‌گاه توام
نشسته بر سر ره دیده‌بان راه توام
هنوز خفته چو بخت منند خلق که من
برون دویده ز شوق رخ چو ماه توام
من آن گدای حریصم که صبح نیست هنوز
که ایستاده به دریوزه نگاه توام
مرا تو اول شب رانده‌ای به خواری ومن
سحر خود آمده‌ام باز و عذر خواه توام
تو بی‌گناه کشی کن که ایستاده به عذر
به روز عرض جزا حایل گناه توام
اگر به کشتن وحشی گواه می‌طلبی
مرا طلب به گواهی که من گواه توام

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

سحر کجاست که فراش جلوه‌گاه توام
نشسته بر سر ره دیده‌بان راه توام
هوش مصنوعی: سحر کجا است که من به عنوان خدمتگذار تو، منتظر ظهور تو در کنار راه هستم و نظاره‌گر مسیر توام؟
هنوز خفته چو بخت منند خلق که من
برون دویده ز شوق رخ چو ماه توام
هوش مصنوعی: مردم هنوز در خواب و بی‌خبر از حال هستند، مانند بخت من که به خواب رفته است. اما من، به خاطر شوق و علاقه‌ام به چهره‌ی زیبای تو، از این خواب بیرون آمده‌ام.
من آن گدای حریصم که صبح نیست هنوز
که ایستاده به دریوزه نگاه توام
هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که به شدت به دیدن تو نیاز دارم، به طوری که حتی صبح نشده و هنوز روز شروع نشده، در کنار در منتظر نگاه تو هستم.
مرا تو اول شب رانده‌ای به خواری ومن
سحر خود آمده‌ام باز و عذر خواه توام
هوش مصنوعی: تو در آغاز شب مرا با حقارت و بی‌احترامی راندی و حالا من در سحرگاه به نزد تو برگشته‌ام و از تو عذرخواهی می‌کنم.
تو بی‌گناه کشی کن که ایستاده به عذر
به روز عرض جزا حایل گناه توام
هوش مصنوعی: تو بی‌گناهی را به قتل می‌رسی، در حالی که من برای دفاع از خود به روز محاکمه آمده‌ام و نمی‌توانم گناهت را پنهان کنم.
اگر به کشتن وحشی گواه می‌طلبی
مرا طلب به گواهی که من گواه توام
هوش مصنوعی: اگر درباره کشتن یک وحشی شاهد می‌خواهی، من را بخواه که گواه تو هستم.

خوانش ها

شمارهٔ ۲۶۸ به خوانش محمدرضا خوشدل
شمارهٔ ۲۶۸ به خوانش عندلیب

حاشیه ها

1388/05/13 18:08
نگین شکروی

بادرودوسپاس فراوان
درمصراع اول بیت اول "جلوه گاه" ودر مصراع اول بیت آخر "کشتن" صحیح است.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.