یادم هست که دوست نقاشی می گفت در نقاشی سبکی به نام وحشی وجود داره ,
بی پروایی در نقاشی طغیان و به گفته ی خودش میشه با , بی گدار به آب زدن مثال زد
لزومی نداره از هر لفظ بدترین برداشت رو داشته باشیم , اگر وحشی دل نداره احساس نداره پس کی دل داره احساس داره !

ضمن ابراز ارادت و عشق به لسان الغیب حافظ شیرازی، جالبه اعتراف کنم من همیشه برای پاسخ تردیدها و سئوالاتم دیوان وحشی رو باز میکنم و شاید محال باشه تا چندین غزل ناب نخوانم زمین بگذازم. منظور که حیف بعضی شعرای بزرگی چون وحشی اینقدر مهجور مانده اند و ما ایرانی ها خیلی از آنان دور و بیخبریم. 

سپاس از گنجور که در همه ساعات و مکانها همه شاعران و بزرگان ادب فارسی را در کنار خویش احساس می کنیم.