هوش مصنوعی: دوری پینه دوز سبب شده که قلب ما از درد و رنج پر باشد و به شدت دردمند باشیم.

هوش مصنوعی: اگر چه به خواسته‌ام برای رسیدن به وصالش فکر می‌کنم، اما با وجود مشکلات زندگی، نمی‌توانم به آن دست یابم.

هوش مصنوعی: زمانی که دلم به غم جدایی عادت کرد، سختی‌ها و دردها بر لبانم قفل شدند.

هوش مصنوعی: چرا در شب غم و جدایی دلم را با تکه‌ نانی بپوشانم؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به مصلحت خودم عمل کنم، هیچ مشکلی ندارد که خودم را هم فدای دیگران بکنم.

هوش مصنوعی: همواره در تلاش هستم و با شتابی مانند پینه‌ای که از کفش جدا می‌شود، به جلو می‌روم.

هوش مصنوعی: زمانی که خواسته‌ها و آرزوهای رقیب به حقیقت پیوست، تمام امیدها و آرزوهای من نیز از بین رفت.

هوش مصنوعی: من به دنبال رقیب می‌روم مانند سوزنی که به دنبال اثر پرچم است.

هوش مصنوعی: ما مانند کسی که کفش خود را به پینه‌دوز نمی‌سپارد، به خاطر محبوبمان راهی نداریم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم آن غزال زیبا، چشمانم همیشه به اشک آلوده است و همیشه به یاد او هستم.

هوش مصنوعی: حال زار من همچون چرم خیس است که در آب غوطه‌ور شده و نمی‌تواند خود را از این تلبیس و سردرگمی بیرون بکشد.