گنجور

شمارهٔ ۶۰

یاس را هرگز مباد ای دوست در دل ره دهی
زان که در این راه می‌افتی به چاه گمرهی
نا امیدی می‌کند محرومش از الطاف حق
گر کسی را نیست از الطاف یزدان آگهی
از عدم یک گام نبود بیش تا ملک قدم
همچنین یک گام باشد از گدایی تا شهی
گشته زندانی مخوف از بهر دانایان محیط
فتنه‌ها از ابلهان خیزد امان از ابلهی
مقصد از خلق بشر عرفان حق بود از ازل
ساغر وحدت مباد از باده عرفان تهی

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

یاس را هرگز مباد ای دوست در دل ره دهی
زان که در این راه می‌افتی به چاه گمرهی
هوش مصنوعی: ای دوست، هرگز نباید به یاس و ناامیدی دل بدهی، زیرا در این مسیر ممکن است به درون چاه سردرگمی بیفتی.
نا امیدی می‌کند محرومش از الطاف حق
گر کسی را نیست از الطاف یزدان آگهی
هوش مصنوعی: ناامیدی فرد را از رحمت‌های الهی محروم می‌کند، چون کسی که از نعمت‌های خداوند بی‌خبر باشد، نمی‌تواند به آن‌ها امید داشته باشد.
از عدم یک گام نبود بیش تا ملک قدم
همچنین یک گام باشد از گدایی تا شهی
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از عدم تا وجود و از مرفه بودن تا فقیر بودن تنها یک قدم فاصله است. یعنی شرایط می‌توانند به سرعت تغییر کنند و ممکن است کسی در یک لحظه در حال گدایی باشد و در لحظه‌ای دیگر به مقام و شأن بالایی برسد. در واقع، زندگی پر از تغییرات و تحولات سریع است و هر فردی می‌تواند در یک بازه زمانی کوتاه از وضعیتی به وضعیت دیگری انتقال یابد.
گشته زندانی مخوف از بهر دانایان محیط
فتنه‌ها از ابلهان خیزد امان از ابلهی
هوش مصنوعی: دنیا به دلیل نادانی و بی‌خبری بعضی افراد به مکانی خطرناک تبدیل شده و تنها افراد دانا در این شرایط دچار سختی می‌شوند. از جهل و نادانی همین افراد است که مشکلات و فتنه‌ها به وجود می‌آید و این نادانی می‌تواند جان انسان‌ها را به خطر بیندازد.
مقصد از خلق بشر عرفان حق بود از ازل
ساغر وحدت مباد از باده عرفان تهی
هوش مصنوعی: هدف از خلقت انسان، شناخت و آشنایی با حقیقت الهی بوده است. از ابتدای خلقت، ناسازگاری و جدایی از این حقیقت نباید وجود داشته باشد.