گنجور

شمارهٔ ۳۷ - تاریخ ساختن خرگاه شاهی

بفرمان «عباس ثانی » شهی
که باشد درش، قبله گاه سپهر
ز لشکر کشان در رکابش، یکی
شهنشاه انجم سپاه سپهر
ز توفیق حق خیمه یی شد تمام
که شد ثانی بارگاه سپهر
دو چشم است حیران نظاره اش
دو آیینه مهر و ماه سپهر
به پیش شکوهش، ز خجلت شده است
بلندی نهان در پناه سپهر
شکوهش نمی آورد، سر فرو
بهمدوشی بارگاه سپهر
نه مهر است کز دیدن رفعتش
فتد هرشب از سرکلاه سپهر
خرد گفت از بهر تاریخ آن
بگو:«ثانی بارگاه سپهر»!

اطلاعات

وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

بفرمان «عباس ثانی » شهی
که باشد درش، قبله گاه سپهر
هوش مصنوعی: بفرمان «عباس ثانی»، پادشاهی که بر درگاه او، آسمان‌ها قرار دارد.
ز لشکر کشان در رکابش، یکی
شهنشاه انجم سپاه سپهر
هوش مصنوعی: در میان فرماندهان و سربازان او، یک پادشاه مانند ستاره‌ها در سپاه آسمان است.
ز توفیق حق خیمه یی شد تمام
که شد ثانی بارگاه سپهر
هوش مصنوعی: از لطف و عنایت الهی، چادر یا خیمه‌ای کامل بر پا شده است که نشان از برپایی دوباره‌ی آسمان و بارگاه آفرینش دارد.
دو چشم است حیران نظاره اش
دو آیینه مهر و ماه سپهر
هوش مصنوعی: دو چشم مانند دو آینه به تماشای او حیران و متحیرند، مانند نور خورشید و ماه در آسمان.
به پیش شکوهش، ز خجلت شده است
بلندی نهان در پناه سپهر
هوش مصنوعی: در برابر عظمت او، بلندی آسمان از شرم پوشیده شده است.
شکوهش نمی آورد، سر فرو
بهمدوشی بارگاه سپهر
هوش مصنوعی: عظمت او را نمی‌توان با سر فرو آوردن و تسلیم شدن در برابر درگاه آسمان توصیف کرد.
نه مهر است کز دیدن رفعتش
فتد هرشب از سرکلاه سپهر
هوش مصنوعی: هر شب، ستاره‌ها و زیبایی‌های آسمان به قدری بلند و پرتو افشان هستند که هیچ چیز نمی‌تواند از بلندی و شکوه آن‌ها کم کند یا بر سر انسان سایه بیندازد.
خرد گفت از بهر تاریخ آن
بگو:«ثانی بارگاه سپهر»!
هوش مصنوعی: خرد از من خواست که درباره تاریخ صحبت کنم و بگویم «بارگاه ثانی سپهر»!