واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از بهر شناساییت از لطف اله</p></div>
<div class="m2"><p>بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بنگر که چسان ز دانه مردم چشم</p></div>
<div class="m2"><p>رویانیده است سبزه را مد نگاه!</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۸

از بهر شناساییت از لطف اله
بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه
بنگر که چسان ز دانه مردم چشم
رویانیده است سبزه را مد نگاه

هوش مصنوعی: این شعر به الهام و نعمت‌های الهی اشاره دارد که از طریق دیدگان انسان به او منتقل می‌شود. شاعر می‌گوید که از لطف خداوند، دو مسیر برای شناخت او از طریق چشم انسان وجود دارد. همچنین بیان می‌کند که چگونه خداوند با افاضه‌ی خود، از دانه‌های کوچک، سبزه و گیاهان سرسبز را به وجود آورده است، که نشان‌دهنده‌ی قدرت و عظمت الهی است.

شمارهٔ ۱۱۶

شمارهٔ ۱۱۷

هوش مصنوعی: به خاطر شناخت تو، لطف خداوند بر او جاری است و از چشمان تو دو مسیر به سوی او وجود دارد.

از بهر شناساییت از لطف اله

بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه

هوش مصنوعی: نظاره کن که چگونه دانه، قدرت رویاندن سبزه را به چشم مردم بخشیده است!

بنگر که چسان ز دانه مردم چشم

رویانیده است سبزه را مد نگاه!

شمارهٔ ۱۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده