واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیده هرکس ندارد تاب دیدار ترا</p></div>
<div class="m2"><p>چشم حسرت می‌تواند دید رخسار ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از رگ غیرت به ما دل می‌کشد خنجر، مگر</p></div>
<div class="m2"><p>دیده در یک بزم هوش ما و گفتار ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۸

دیده هرکس ندارد تاب دیدار ترا
چشم حسرت می تواند دید رخسار ترا
از رگ غیرت به ما دل می کشد خنجر مگر
دیده در یک بزم هوش ما و گفتار ترا

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تمجید از محبوب و زیبایی او می‌پردازد. او می‌گوید که هیچ‌کس توان دیدار محبوب را ندارد و چشمانش فقط می‌تواند با حسرت به او نگاه کند. همچنین، به غیرت و احساسات عمیق خود اشاره می‌کند که باعث می‌شوند دلش به سوی محبوب کشیده شود، حتی در بزم‌ها و مجالس شاد. در کل، ابیات حسرت و علاقه عمیق شاعر به محبوب را به تصویر می‌کشند.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: هرکس توانایی دیدن تو را ندارد، اما می‌تواند با حسرت به چهره‌ات فکر کند.

دیده هرکس ندارد تاب دیدار ترا

چشم حسرت می‌تواند دید رخسار ترا

هوش مصنوعی: خنجر از حس غیرت به سمت ما کشیده می‌شود، مگر اینکه در یک مهمانی، حال و هوای ما و صحبت‌های تو را دیده باشد.

از رگ غیرت به ما دل می‌کشد خنجر، مگر

دیده در یک بزم هوش ما و گفتار ترا

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده