واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک</p></div>
<div class="m2"><p>دستی است بسویت که: بیا جای تو اینجاست!</p></div></div>

شمارهٔ ۶۰

هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک
دستی است بسویت که بیا جای تو اینجاست

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره شده که هر سنگ مزار، پیامی از دنیای مردگان است که به ما دعوت می‌کند تا به آنجا که آنها در آنجا آرامیده‌اند برویم و جای آنها را در دل خاک ببینیم. این دعوت به نوعی یادآور زندگی و مرگ است.

شمارهٔ ۵۸

شمارهٔ ۵۹

هوش مصنوعی: هر سنگ قبری از کسانی که در دل خاک آرمیده‌اند، دستی بسوی تو دراز کرده است که بگوید: بیا، اینجا جای توست!

هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک

دستی است بسویت که: بیا جای تو اینجاست!

شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده