واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون سر شمع که گیرند و همان نور بجاست</p></div>
<div class="m2"><p>در ره او سر ما میرود و، شور بجاست!</p></div></div>

دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی (با تصحیح و مقدمه و فهارس) به کوشش سید حسن سادات ناصری - ملا محمد رفیع واعظ قزوینی - تصویر ۸۲

شمارهٔ ۵۹

چون سر شمع که گیرند و همان نور بجاست
در ره او سر ما میرود و شور بجاست

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که وقتی سر شمع را می‌گیرند، نور آن هنوز وجود دارد. به همین ترتیب، در مسیر عشق و عرفان، جان ما به دنبال او می‌افتد و شور و شوق آن همیشه به‌جا است. در واقع، عشق و نور الهی همواره در دسترس است، حتی اگر ظاهراً چیزی از آن گرفته شود.

شمارهٔ ۵۷

شمارهٔ ۵۸

هوش مصنوعی: وقتی که سر شمع را می‌گیرند، نورش هنوز در مکان خودش باقی است. در مسیر او، سر ما هم با عشق و شور همراه می‌شود.

چون سر شمع که گیرند و همان نور بجاست

در ره او سر ما میرود و، شور بجاست!

شمارهٔ ۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده