هوش مصنوعی: شکرگزاری برای خالق لازم است، زیرا هر ذره از وجود او جان تازه‌ای به دل‌ها می‌بخشد.

هوش مصنوعی: زبان در گل خوشبو، نماد اندیشه اوست و سخن در نفس دعا، نشانه ذکر اوست.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و حکمت اشاره دارد که از سرمنشا و منبعی الهام گرفته شده است. نرگس که نمادی از زیبایی است، از نور و روشنی آفتاب بهره‌مند شده و به شکلی خاص، به زندگی و آگاهی افزوده است. به طور کلی، این بیانگر تأثیر عمیق منابع طبیعی بر شکل‌گیری زیبایی و حکمت در جهان است.

هوش مصنوعی: به خاطر وسعت بخشندگی‌اش، دریای نعمت‌های او آن‌قدر زیاد است که حتی یک سبو می‌تواند از جوی آب گل‌ها را پر کند.

هوش مصنوعی: زمان مانند جویی است که از دریای دانش می‌گذرد و به مانند سپاهی از عظمت و قدرت است.

هوش مصنوعی: در سفر او، مهر تابان که به مانند شفقی زیبا است، در راه روز، آتش کاروانگاه را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر گذر زمان و تغییراتش، با شاخ و برگ سبز و زیبایی بر تنش آراسته شده است.

هوش مصنوعی: او با غم و قهر خود، به گونه‌ای بر زبان من تاثیر گذاشت که حالتی شبیه به تبخال بر لبانم پیدا کردم، همچون اثرات ستاره‌ها در آسمان.

هوش مصنوعی: دست خلاقیت او مانند پرتوهایی از خورشید، جواهراتی از زیبایی و نور را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: روز به‌خوبی آغاز می‌شود و آفتاب با تابش خود، شب را به آرامی به عقب می‌زند و زلف‌های شب را به‌نوعی شانه می‌زند.

هوش مصنوعی: در آغاز روز هنگامی که نور آفتاب بر جهان می‌تابد و زندگی آغاز می‌شود، نمک به عنوان نماد صافی و طراوت بر سفره روزمره انسان‌ها می‌آید.

هوش مصنوعی: اوج عظمت او در پایین‌ترین نقطه آسمان قرار دارد و جلال او مانند دو موج در دریاهای جهان نمایان است.

هوش مصنوعی: چنان است که چشمه‌ی آفتاب از سنگی آتش را به وجود می‌آورد و لعل‌های زیبای آبی تولید می‌کند.

هوش مصنوعی: گویی نور خورشید که در دوردست‌ها می‌تابد، همچون شیری از پستانش بیرون می‌آید و ماه نو به آرامی آن را می‌نوشد.

هوش مصنوعی: خیاط با دقت و هنرمندی، لباسی زیبا و رنگارنگ برای بهار می‌سازد و برای این کار از آب و سوزنی که از خار ساخته شده، بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: از باران باران، تسبیحی از شب و روز به دست بهار گردانده شده است.

هوش مصنوعی: دود ناشی از آتش شحنه از هر سو به‌گونه‌ای پخش می‌شود که مانند بال‌هایی از ابرها بر سر پالهنگش نشسته است.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که نعمت و رزق به سمت بدن روانه شده که بر روی شکر هم راه دهان بسته شده است.

هوش مصنوعی: مورچگان برای به دست آوردن غذای خود، با تلاش و زحمت خوشه‌های گندم را بر دوش می‌کشند و دانه‌های آن را با خود می‌برند، حتی اگر ناتوان باشند.

هوش مصنوعی: از شوق و محبت کسانی که به زرق و برق و زیبایی دنیا توجه دارند، به رغم سختی‌ها و دشواری‌هایی که در زندگی وجود دارد، دل من پاره‌پاره می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دانه‌ای از باران سرپیچی کند، دیگر رشد نخواهد کرد، چون ابر با نیروی خود لشکری به راه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چنان طوفان و رعد و برقی بر روی زمین سبز می‌تابد که حتی دانه‌ها را از شکل و قالب خود خارج می‌کند.

هوش مصنوعی: رود سبز نشان‌دهنده‌ی رشد و زندگی است، زیرا خون از لبه‌ی تیغ ساطع می‌شود و این‌جا به تصویر کشیده شده که حتی در شرایط سخت و خطرناک، همچنان می‌توان امید به رشد و شکوفایی داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که ابرها به شکل نامتعادل در می‌آیند، نور خورشید می‌تواند به میان آنها نفوذ کند و به ما نوری روشن و دلپذیر ببخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که این دو لشکر از هم جدا شوند، در دل آن‌ها حس دلتنگی و ناراحتی به وجود می‌آید و هوای سبز و شادی آور به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چه نیکو و عظیم است لطفی که از رحمت بی‌پایان سرچشمه می‌گیرد و چهره بخشش به روی گناهکاران نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از خدمتی ناراحت شود، در راه آشتی و صلح، رحمت و محبت او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوندی مهربان که به خاطر عذر و خطای بندگانش، درب رحمت خود را به روی آنها گشوده و با ناله و تضرع آنها را می‌پذیرد.

هوش مصنوعی: دل همچون آینه‌ای است که به یاد او باز شده و آماده استقبال از اوست.

هوش مصنوعی: او از ثروت خود به دل یاد خود را بخشید و بر لب نام خود را آورد.

هوش مصنوعی: نفس به گونه‌ای در حال حرکت است که به طرز عجیبی در دو حالت قرار دارد: یک پا در داخل و یک پا در خارج. این نشان‌دهنده‌ی بی‌قراری و نداشتن آرامش در وجود انسان است.

هوش مصنوعی: شهباز، از دل خود اندوه را بیرون می‌آورد و مرغ، سخن را از لبان خود به دیگران منتقل می‌کند. این دو، به نوعی نشان‌دهنده‌ی ارتباط عاطفی و فکری هستند.

هوش مصنوعی: از دندان‌های مرخ و عفار، دو لب به وجود آمد که آتش گفتگو را برانگیخت.

هوش مصنوعی: از گفته‌های نیچه بویی برمی‌خیزد، مانند عطری که از گلاب در می‌آید و سخن را به زیبایی منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: سخنان واقعی و صادقانه از عمق دل بیرون می‌آید و به همین راحتی و روانی، مانند آبی که از آبشار سرازیر می‌شود، از زبان جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: نوازش‌های نوری که از تماشای زیبایی‌ها به دست می‌آید، مانند چشمه‌هایی از دریاچه‌ای در چشم‌ها جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: سخن را به سختی و تنگی در گلو قرار داد و در نتیجه زبان برای گفتن آن ناتوان شد.

هوش مصنوعی: آوای دل‌انگیز زنگ شتر در دل‌ها طنین‌انداز شد و نفس‌ها مثل یک پیکان به سرعت به سمت هدف روانه شدند.

هوش مصنوعی: به کوشش و تلاش، نهنگ مانند ابزاری می‌کوشد تا دل را برای رویارویی و مبارزه آماده کند.

هوش مصنوعی: به دستور او، شمشیری که در کینه‌هاست مانند دودی که در هوا می‌پیچد، مستقیم تا قلب‌ها نفوذ می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه فتنه‌ای به وجود آید، مانند بادی که به دریا می‌وزد، باعث می‌شود که کمان‌های تیراندازان دچار جزر و مد شوند.

هوش مصنوعی: عجب! چه مقام والایی دارد این؟! شگفتی! چه حد کمال و زیبایی در این وجود دارد؟!

هوش مصنوعی: این پاکی و عظمت ذات آنان به قدری است که روی لطف و محبت از انسان‌های خاکی نمی‌تواند تاب بیاورد.

هوش مصنوعی: روح او به آسمان برود و عظمت و شکوه خود را به نمایش بگذارد، و در زمین، دامن رحمتش را پخش کند.

هوش مصنوعی: مهر او به قدری تابان و درخشان است که حتی دانه‌ای در خاک نیز از نور آن زندگی می‌گیرد و زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: سبزه‌ها از او به لطافت و زیبایی زبان گویای دل می‌مانند و لاله‌ها همچون کاسه‌هایی پر از صدا به جلوه‌ای سرشار از زندگی و آواز اشاره دارند.

هوش مصنوعی: دریا و خشکی هر دو به یاد او هستند، اما یاد او در دل‌ها پنهان و در نماهای بیرونی آشکار است.

هوش مصنوعی: نور او، چه در دریا و چه در خشکی، همه جا را پر از شوری و هیجان کرده است. در هر جا که نگاهی بیندازیم، تاثیر روشنایی او را می‌بینیم.

هوش مصنوعی: روی ابرها، طولی دراز از قطره‌ها به سمت دریا کشیده شده است، بر زمین احتیاج به آب وجود دارد.

هوش مصنوعی: آسمان‌ها گویای اقتدار او هستند و زمین‌ها نشان از سجده‌ها و خضوع‌های بشر بر خاک او دارند.

هوش مصنوعی: همه موجودات در حقیقت بندگان او هستند و از او نشأت می‌گیرند. هر چیزی اعم از کوچک و بزرگ، زنده و جان‌دار، از او الهام گرفته است، چه خاری باشد و چه گلی.

هوش مصنوعی: از دل‌ها راهی باز کرده تا به کوی خود برسد، در این مسیر ناله‌ها را به سوی خودش می‌برد.

هوش مصنوعی: فریاد و ناله به جوهر خاموشی می‌دهد و دعا قدرتی می‌بخشد که اثرش در عمل و حرکت نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: بلبل اجازه‌ی بیان خواسته‌ها را گرفت و دلِ پر از خار و دردش را در مکالمه‌ای عمیق و عاشقانه به تصویر کشید.