هوش مصنوعی: غیر از تلخی، طعم دیگری در نان وجود ندارد و شیرینی خورش به خاطر سرکه است که بر روی سفره است.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌خواهی از خود اقدام کنی و جامعه‌ای آباد بسازی، بدان که بنیادهای اعتماد و اعتبار، در سایه طمع و حسد ویران می‌شود.

هوش مصنوعی: طبع کسی که طمع‌کار است، هیچ راهی برای نجات از گدایی ندارد، جز اینکه دستش را دراز کند و منتظر باشد. در واقع، او همیشه در انتظار به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: به خاطر نرمی و طراوتی که از خوبی‌های مردم حس می‌شود، نانشان به خاطر خشکی دندان‌ها طمع ندارد.

هوش مصنوعی: آیا انسان می‌تواند از گرسنگی و حرص و طمع خلاص شود؟ هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند سبد طمع خود را پر کند.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال مال و نفع است، دچار مشکل و رنج می‌شود. دل او از حرص پر است و این حرص، همچون آتش در وجودش شعله‌ور می‌شود. نگاه او، نشان‌دهنده‌ی آرزوهای برآورده‌نشده‌اش است که بیشتر او را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: پیشرفت و کاهش روزی هر شخص به دست دیگری است و هیچ‌کس نمی‌تواند به امید آنکه گره‌ای باز کند، به آن وابسته باشد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌خواهی، می‌توانی از سفره قناعت برگزینی. تا کی می‌خواهی از وسوسه‌های طمع بهره‌برداری کنی و نان خود را از آن بگیری؟