هوش مصنوعی: ای کاش از سختی‌های روزگار و ظلمی که زمانه به ما می‌کند، فریادی بزنیم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از بدی‌های این آسمان آبی شکایت کنم، حق دارم که به شدت بگریم.

هوش مصنوعی: روز و شب مثل یک فرد بیمار در حالت ناگواری به سر می‌برم؛ دلم غمگین است، چهره‌ام رنگ پریده و بدنم ضعیف و نزار است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زندگی و سرنوشت من تحت کنترل کسی است که به نوعی هدایت‌گر زمان و بخت من است. انگار که این شخص در حال راندن و هدایت مسیر زندگی من است و من فقط در دست تقدیر قرار دارم.

هوش مصنوعی: هیچ دوست عزیزی نیست که با آب وفا، غم و غصه‌های قلب پریشان من را بشوید و پاک کند.

هوش مصنوعی: یک نفر از دوستان قدیمی را نمی‌بینم که با من سازگاری داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که با او دوستی کردم، در جهان او نیز با من دوستی کرده است و دشمنی‌ها را برای من عیان ساخته است.

هوش مصنوعی: اگر من با محبت به سوی دوست بروم، او به طور طبیعی از من دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دور شمع دوست بگردم، چون پروانه از شعله‌اش می‌سوزم.

هوش مصنوعی: هر بار که به دنبال راه حلی می‌گردم و با کسی صحبت می‌کنم، او به نوعی درد و مشکل جدیدی را برایم به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: دوست و دشمن، هر دو شبیه به یکدیگرند و در حالتی که به دور از آگاهی هستم، نمی‌توانم تفاوت آن‌ها را تشخیص دهم. همچنین، دوستان و دشمنان ممکن است به صورت غیرمنتظره خطراتی مشابه به هم داشته باشند.

هوش مصنوعی: هر کسی را که دیدم، به او پناه بردم و در جستجوی کمک بودم، اما هیچ‌کس را در آن حال یار و یاور نیافتم.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت دلزدگی از جسم و مادیات، حالا تصمیم به خودتنهایی و دوری از آن‌ها گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی کسی به من کمک نکرد و درهای موفقیت را برایم نگشود، خودم تصمیم گرفتم با اراده و جدیت، به جلو بروم و به تلاش ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من به دور از مردم زندگی کرده‌ام و برای خود شاعرانه زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: کتاب همدم شب‌های من است و در لحظات سختی کمکم می‌کند و به من آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در روزهایی که مشغول به کار می‌شوم، احساس می‌کنم که در دست خودم نیست و به نوعی بی‌هدف و بی‌انگیزه شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به یک نان جوین قانع هستم و به رحمت خداوند اطمینان دارم.

هوش مصنوعی: تکه‌ای نان از گندم یا جو می‌برم و با شکر و شیرینی به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: خدا را شکر می‌کنم که در شرایط بدی نیستم و به خاطر هیچ‌کس زیر بار ذلت نرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من به درستی می‌گویم که در این دنیا، جز پول و ثروت، چیزی برای کاهش غم و اندوه ندیدم.

هوش مصنوعی: من جز به سرنوشت و گردش نادرست روزگار از کسی شکایت ندارم.

هوش مصنوعی: من نه پول و ثروت دارم تا بخواهم به واسطه آن برای مردم خود را بزرگ و باافتخار جلوه دهم.

هوش مصنوعی: هرگز به کمال و موفقيت نمی‌توانم دست یابم تا زمانی که در میان مردم و با کمک آن‌ها اعتبار و ارزش پیدا نکنم.

هوش مصنوعی: من نه آن چهره زیبا و خوشایندی دارم که عاشقان بخواهند به دنبال من بیفتند و از هر سو به من توجه کنند.

هوش مصنوعی: من نه آنقدر صدای زیبایی دارم که بتوانم به خوانندگی بپردازم و نه دلی دارم که به شوق آن، ساز بزنم.

هوش مصنوعی: من دزدی و راهزنی نیستم که در شب‌های تار به سرقت مشغول شوم.

هوش مصنوعی: نه من کسی را به عنوان خدمتکار دارم و نه کنیزی، نه هیج حیوانی مثل خر یا اسب برای سفر کردن.

هوش مصنوعی: من غواص نیستم که بتوانم از عمق دریا چیزهای نازک و قیمتی را بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: من واعظی نیستم که مردم دور منبرم جمع شوند و از هر سو به من نگاه کنند.

هوش مصنوعی: به جای خودخواهی و بزرگ‌منشی، سر خود را به آسمان می‌سایم تا وقتی بر منبر می‌نشینم، با آرامش و وقار باشم.

هوش مصنوعی: من روضه‌خوانی نیستم که به خاطر پول برای کسی نغمه سرایی کنم، مثل شور و شهناز و حصار.

هوش مصنوعی: هر گاه به یاد شکسته شدن امام حسین می‌افتم، گاهی هم از پیروزی یزید ستمگر صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نه یک فرد حکومتی‌ام، نه مقام بالا دارم، نه کارمند رسمی هستم، نه مدیری و نه مشاوری.

هوش مصنوعی: من نیم از مال حرام می‌سازم خانه‌هایی وسیع و زیبا.

هوش مصنوعی: من انسانی نیستم که بخواهم با یک نقطه شروع کنم و آن را به عددهای بزرگتر تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: من در شعر گفتن به اندازه کافی توانایی ندارم تا بتوانم با شاعران بزرگ هم‌رده شوم.

هوش مصنوعی: بهتر است که با این کمبودهای فراوان مواجه شوم تا اینکه با این عیب‌های زیاد مواجه شوم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به تفصیل درباره خودم صحبت کنم، بلکه به شکل مختصر وضعیت خود را بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: شاعر یک صنعتگر است که به خاطر بی‌توجهی به سرنوشتش، در فقر و بی‌خانمانی در جستجوی مکان و منزل خود است.

هوش مصنوعی: من در شیراز به دنیا آمده‌ام و خانه‌ام در هند است. در این دنیا، بی‌کس و تنها هستم و از خانواده و نژاد خود دور بوده‌ام.

هوش مصنوعی: افسوس که کار من نقاشی است و به خاطر این فعالیت، از خدایی که منبع زیبایی است، شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگاه که هنرمند در کار خود به انجام عمل ناپسند بپردازد، من از این کار پیوسته شرمنده و بی‌زبانم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در این کار سخت و پرچالش هستم، هرگز از رحمت خدا ناامید نخواهم شد.

هوش مصنوعی: من شاعر هستم و شیوه‌ام ستایشگری است، چرا که غیر از ستایشگری کار دیگری از دستم برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: شغل من ستایش کردن است و من به ستایش علی می‌پردازم، که رهبری انسان‌ها و تقسیم‌کننده بهشت و دوزخ است.

هوش مصنوعی: من از آن شاعران نیستم که به خاطر جواهرات و ثروت شعر بگویم، مانند شاهزاده‌ای که فقط به زیبایی ظاهری توجه دارد.

هوش مصنوعی: از فرمانروایان پول را به مقدار زیاد می‌گیرم و از وزیران اجناس را به دفعات زیاد به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: من جز در وصف پیامبر و حضرت علی، کسی را مدح نمی‌کنم و شکر خدا را به خاطر این امر دارم.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش پیامبر و اهل بیت او همیشه و در تمامی زمان‌ها و دوره‌ها، چه در روز و چه در شب ادامه دارد.

هوش مصنوعی: امید دارم که به خاطر لطف و کرم خود، علی هر روز مایه شفا و درمان من شود.

هوش مصنوعی: من برای دریافت پاداش، کسی را ستایش نمی‌کنم و نمی‌خواهم خود را در میان مردم کوچک و بی‌ارزش جلوه بدهم.

هوش مصنوعی: ستایش مردم را به خاطر پاداشی که از آن می‌گیرم، به خاطر این است که چهره‌ای زشت و بی‌رحم بر چهره من نقش بسته است.

هوش مصنوعی: من در دو جهان به ستایش مولایم می‌پردازم؛ کسی که در زندگی و پس از مرگ، سرفراز و کامیاب است.

هوش مصنوعی: من هرگز برای زر و پول کسی را ستایش نمی‌کنم، حتی اگر در این دنیا به خاطر نیاز به آن پول بمیرم.

هوش مصنوعی: کسی که برای دریافت پاداش از دیگران، با تعریف و تمجید از آن‌ها دست به مدح می‌زند، در واقع به جای بهره‌وری و سودآوری، خود را به بیهودگی می‌افکند و ارزشی را که باید در خود داشته باشد، از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: مدح کردن مردم کاملاً به هم مرتبط است و هیچ‌گاه دروغ در این ستایش‌ها قابل اعتبار نیست.

هوش مصنوعی: یک روباه به شیر نر گفت که باید دلیر و بی‌باک مانند رستم و اسفندیار باشی و در برابر مشکلات و چالش‌ها شجاعت نشان دهی.

هوش مصنوعی: کسی که از صدای یک گربه می‌ترسد، باید به او گفت که او شجاعت و قدرت یک شیر بزرگ را دارد.

هوش مصنوعی: بد گلی به یوسفی بی‌خبر گفت که باید رهبری و مقام بزرگ‌تری را به یک آدم نادان بدهد.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن مال دنیوی، هر انسانی باید تلاش و فعالیت کند.

هوش مصنوعی: این نوشته به این اشاره دارد که چیزی که گفته می‌شود در واقع ستایش نیست، بلکه اشاره به نقص‌ها و عیب‌های شخص دارد. به عبارت دیگر، این سخنان می‌توانند به شکل غیرمستقیم به خوبی‌ها یا ویژگی‌های مثبت فرد دیگر اشاره کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که مدح و ستایش جدیدی شروع کنی، مانند اینکه گل‌ها در بهار به‌دلیل وزش باد شکوفا می‌شوند، خود را نشان می‌دهند و رشد می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی که پرادعا و لاف‌زن است، مدح و ستایش خود را بشنود، خوشحال و سرمست می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از نیاکان پدری‌اش، مقام و ثروت و قدرت را به ارث برده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در ستایش او سخن بگوید، به یقین باعث می‌شود که او پژمرده و ناراحت شود.

هوش مصنوعی: اگرچه می‌دانم که بعضی از این سخنان ممکن است برای عده‌ای خوشایند نباشد،

هوش مصنوعی: اما من حقیقت را بیان می‌کنم و حقیقت از آن آگاه است که این سخنان درست و قابل توجه هستند.

هوش مصنوعی: همانطور که گفتم، اکنون از افراد دانا و با تجربه درخواست می‌کنم که به من انصاف دهند و دربارهٔ موضوع صحبت کنند.

هوش مصنوعی: اگر این سخنان من نادرست و مخالف هستند، از خودم به خاطر تضاد آنها عذرخواهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر این سخن درست و صحیح باشد، پس از من به یادگاری خواهد ماند.