هوش مصنوعی: ای آسمان، ویرانه‌ای برپا کرده‌ای! ظلم‌هایی که در این جهان به وجود آوردی را ببین. ای ظالم، هر چه در دل خواستی، همان را انجام دادی.

هوش مصنوعی: حسین، آن نور الهی، در کربلا به دعوت دشمنانش آمد و آنها او را از خانه و کاشانه‌اش بیرون کردند.

هوش مصنوعی: از ابتدا در عراق، آن پادشاه حجازی را با شور و نوای فراوان به میدان آوردی و با صدای مخالفانش مواجه شدی.

هوش مصنوعی: بعد از آن، آب را برای اهل بیت او مسدود کردی و آسمان، چهره‌ات را تیره کرد و به مهمان‌ها احترام نذاشتی.

هوش مصنوعی: حسین، که در خون خود غلتیده است، باعث شد که یزید، که در بی‌رحمی مشهور است، از کشتن او خوشحال شود.

هوش مصنوعی: تو بدن او را در زمین کربلا انداختی و سرش را در تنور خانه خولی پنهان کردی.

هوش مصنوعی: در میان ظرف طلایی، نوری درخشان وجود دارد که لبانش به خاطر ضربه‌ای از چوب درخت خیزران، زخمی شده‌اند.

هوش مصنوعی: به زمین انداختی سرو قامت زیبای اکبر را، و تن او را چون یاسمن سفید، با خونش مانند ارغوان رنگین کردی.

هوش مصنوعی: تو با خضاب کردن دست و پای قاسم از خون، بهار شادی او را به دشت خون تبدیل کردی و او را در خزان غم فرو بردی.

هوش مصنوعی: با تیر و کمان حرمله، از راه کینه، گلوی کودک نازنین و زبان شیرین او را هدف قرار دادی.

هوش مصنوعی: تویی که در کربلا با داغ جوانان و زیبایی آنها، گیسوی زینب را پریشان کردی و قامت او را مانند کمان خم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: شما به راه کینه، خانواده آل طاها را آسیب زدید و آتش به حریم آل یاسین انداختید و آن را به دست خائنان سپردید.

هوش مصنوعی: از ناله و فریاد اهل بیت پیامبر در دشت کربلا، صدای گرفتار و غمگین آن‌ها به وضوح شنیده می‌شود و حالتی شبیه به روز قیامت را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تو اهل بیت میربطحا را بر شتران نشانیدی و با چشمانی اشک‌بار، آنها را به سمت شام روانه کردی.

هوش مصنوعی: ای آسمان! تو با ظلم‌هایی که به خانواده پیامبر کردی، به جای قطره‌های اشک، خون از چشمان «ترکی» جاری ساختی.