هوش مصنوعی: اگر مستی تو از شراب به دست نیامده، پس چشمانت که حتی شراب نخورده‌اند، چرا این‌قدر خراب و بی‌حال به نظر می‌رسند؟

هوش مصنوعی: این رنگی که بر دستانت می‌بینی، رنگ حنا نیست، بلکه نشان از خون دل و رنجی است که در دل ما نهفته است و دستان تو به خاطر آن رنگین شده‌اند.

هوش مصنوعی: شب‌ها به خاطر غم نرگس بیمار تو تا صبح بی‌حال و بیدارم، در حالی که چشمان تو خواب است.

هوش مصنوعی: خورشید درخشان و تابناک مانند چیزی است که در میان ابرها پنهان شده یا می‌تواند به زیایی صورت تو اشاره کند که با زلف‌هایش پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: چشمان تو مثل خنجری برای کشتن من کافی است، پس نیاز نیست که بی‌دلیل آسیبی به من برسانی! چرا اینقدر عجله داری؟

هوش مصنوعی: اگر به دل من توجه کنی و احساست را نشان دهی، کار اشتباهی نکرده‌ای. دلجویی از کسانی که دچار ناراحتی و درد هستند، خود عمل نیک و پاداش دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا که تو حضوری و سازهای موسیقی همراه تو هستند، دل و ذهنم به تو معطوف است و گوشم به نغمه‌های ساز رباب گوش فرا داده است.

هوش مصنوعی: این عطر و بویی که از دل سوخته‌ی «ترکی» به مشام می‌رسد، جانا! نپندار که این بویی مربوط به کباب است.