هوش مصنوعی: این اندیشه و خیال به‌خاطر نشئه افیون و بنگ نیست، پس از کجا این ناله و صدای دل‌انگیز از نی به گوش می‌رسد و چه زمانی این نوازنده با چنگ ظاهر شده است؟

هوش مصنوعی: از دوری او، زخم‌هایی بر وجودم ایجاد شده و احساس درد می‌کنم. جالب اینجاست که آن معشوقه زیبا و دلربا از من فاصله گرفته و به من نسبت ننگ و عیب می‌دهد.

هوش مصنوعی: از فاصله‌ای که با معشوق دارم، به جانم درد و اندوه بسیاری رسیده است و هرگز به سوی من نمی‌آید. اگر هم بیاید، فقط برای جنگیدن خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر کشتن من، آن معشوقه‌ی playful با تیر و تفنگ آمد. دل مجروح و غمگین من از این موضوع به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: من از نگاه‌های مژگانی که دل را جریحه‌دار کرده‌اند، زخم‌هایی دارم و از تو می‌خواهم که درمانی برای دردهای ناشی از وصالش به من بدهی و او را دیگر آزار ندهی.

هوش مصنوعی: وجود سنگین و تاریک زندگی برای من مانند مرگ است، اما آن زیبایی که در این دُر وجود دارد، می‌تواند حیات تازه‌ای به من ببخشد. من در درد و رنجی هستم که تنها به یاد و فکر دیدار او معطوف است.

هوش مصنوعی: هوا و حال و هوای آن دو زلف خوشبو و چشم معصومش، نشانه‌هایی از چشمانش و لطافت‌هایی در گفتارش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: لبخندهای قرمز و زیبا و نقطه‌ای بر صورتش، از شهری به نام حسن، فرزند هند، به سرزمین فرنگ آمده است!

هوش مصنوعی: دو زلف او مانند ماری به زمین افتاده است و من که عاشق گیسوانش هستم، تمام چهره‌اش را آتشین می‌بینم و خود در آتش عشق او گرفتارم.

هوش مصنوعی: چشمان جادویی او همچون سحر سامری، دل را به خود مشغول کرده و مرغ دل را به دام حلقه مویش گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: مانند بلبل، در خاطره آن دختر زیبای گلی، ناله و آهنگ می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر مدتی خبری از او نباشد، به لطف خدا خوش‌بختی من به خاطر زیبایی‌های محبوبم رنگ و رونق گرفته است!

هوش مصنوعی: لباس عشق در هر کس به شکل خاصی ظاهر می‌شود و هیچ ارتباطی به ثروت یا مقام و منصب ندارد. عشق واقعی به ظواهر و زینت‌ها وابسته نیست.

هوش مصنوعی: رفیق من کسی است که به دل‌باختگی عشق دچار است و مانند مجنون، نیاز به همراهی دارد و از آشنایان خردمند و عاقل باید دوری کند.

هوش مصنوعی: بنده به خاطر زیبایی و نیکی افراد خوش‌چهره از دنیا گذشته‌ام و همیشه با توجه به جمال آن‌ها در روزگارم باقی‌ام.

هوش مصنوعی: من از تاریکی شب رنج می‌برم اما اگر بتوانم به آغوش آن ماه نورانی دست پیدا کنم، به یقین از فیض سحر بهره‌مند خواهم شد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق او در آتش می‌سوزد، او به قدری مست است که قصد دارد خون مرا بریزد؛ چشم نیمه‌خواب او این حالت را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: من مانند میخی هستم که به چادر بسته شده‌ام و به خاطر محبوب سیاه‌چشمی، دور او می‌گردم و دیوانه‌وار در محبتش هستم.

هوش مصنوعی: من همیشه در خودم غرق هستم مانند موهای پرپیچ و تاب او. او با من خشمگین است و آن‌قدر ناز و لحن تند دارد.

هوش مصنوعی: ما که سیه‌روزیم، نتوانسته‌ایم از شراب او بهره‌مند شویم. نمی‌دانم در آغاز روزگار، سرنوشت من چه حال و روزی داشت؟

هوش مصنوعی: مست و عتاب‌آلود، با چهره‌ای گلگون و زیبا، به سراغ من آمد در زمانی که زندگی را تجربه می‌کردم، در حالی که قامتش به طرز دل‌انگیزی موزون و زیبا بود.

هوش مصنوعی: او با حالت خشم‌آلودی پرسید که چرا من مثل چرخش گردونه، بی‌هدف و آواره‌ام؟ وفا و مهربانی کم‌کم تبدیل به بی‌وفایی و ظلم در حق من مجنون شده است.

هوش مصنوعی: لطفاً به من رحم کن و بیش از هر عددی با من صحبت کن، زیرا حال من به خاطر این موضوع چنین است.

هوش مصنوعی: شخصی با قلبی آکنده از غم و چهره‌ای رنگ پریده، از پس درد و رنج‌های بسیار، به میدان مبارزاتی آمده است که در آن ظلم و ستم حاکم است. در اینجا، او با شجاعت و حالتی خاص به روی صحنه می‌آید.

هوش مصنوعی: دهان غنچه‌اش مانند صد زبان پر از حرف و احساس است، اما در سکوت قرار دارد؛ چرا که در دوران کودکی از دستان رحمت و محبت بهره‌ای نبرده است.

هوش مصنوعی: هزاران عاشق مانند صفی، برای یک فروشنده گندم، لب‌های شیرین او را فراموش کرده و از جام دلنوازش نمی‌نوشند.

هوش مصنوعی: به یادگیری علوم و دانش تلاش نکرده و هرگز لباس محبت و مهربانی را در زندگی‌اش به تن نکرده است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه در وجود انسان، نوشیدنی دلپذیری (که به معنای صفات مثبت یا ویژگی‌های روحانی است) وجود ندارد و این روح لطیف و بلندآوازه به قدری شایسته است که در قید و بند جسمی محدود نمی‌شود و جا برای آن تنگ است. به نوعی، این موضوع به تضاد بین روح بزرگ و قالب جسمی اشاره دارد که نمی‌تواند تمام ظرفیت‌های آن را در خود جای دهد.

هوش مصنوعی: در باغ، درخت طوبی به خاطر قد بلندش تحت تأثیر قرار گرفت و از زیبایی گل‌ها، گلبرگ‌هایشان پاره شد.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ‌کس به پای زیبایی خوبان نمی‌رسد، زیرا به خاطر نگاهی از چشمان آنها، دل آهو به درد می‌آید.

هوش مصنوعی: موی خوشبو و معطر یاس، باعث خجالت مشک‌چی شد و قند از شیرینی لب‌های شکرین او شرمنده گردید.

هوش مصنوعی: هر چند از دیدن او دور هستم، اما صدای زیبایی که از چهره‌اش در ذهنم باقی مانده، مانند تصویری برروی سنگ در قلبم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: مانند ماهی در آب عشق، با دلبرم در حال شنا کردن هستم و روش عشق ورزیدن را در زندگی‌ام به وجود آورده‌ام.

هوش مصنوعی: تمام عمرم را در پی پیدا کردن او گذرانده‌ام و حالا با دل شگفت‌زده‌ام به خاطر آشنایی با محبت، احساساتم را نشان داده‌ام.

هوش مصنوعی: من غم سنگینی را در اعماق دلم پنهان کردم، اما اکنون متوجه شدم که این کار اشتباه بزرگی بود.

هوش مصنوعی: دل را به دریا انداختم تا به وصال او دست یابم، اما با وجود اینکه بادها بر خلاف مسیر می‌وزیدند، ناگهان در کام نهنگی گرفتار شدم!

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی خبر عشق او را برایم آورد و من به خاطر زیبایی و جاذبه‌اش در دام عشقش گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: طغرل این شعر را به صورت مثمن (به شکل خاصی) درآورده است، اما من هیچ بهره‌ای از محبت عمومی او ندارم و حتی یک ذره هم به من نرسید.

هوش مصنوعی: ماه کامل، به من نمی‌تابد و من به جای اینکه نوشیدنی خوشی داشته باشم، از درد و تلخی جدایی او می‌نوشم.

هوش مصنوعی: در آغاز هر خط، حرف «د» را به خاطر او آوردم. نام محبوب را ببین که با این زیبایی و جلوه گرانقدر آمده است!