طغرل احراری » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>غم تو تا نفس باقیست با من هر نفس بادا</p></div>
<div class="m2"><p>به جز روی گلت دیگر به چشمم خار و خس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خیالم در شب زلفت رود ناگه به عیاری</p></div>
<div class="m2"><p>به شهرستان حسنت نرگس مستت عسس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چو فرزین مهره عشق تو را هر کس، که کج بازد</p></div>
<div class="m2"><p>اگر شهرخ بود صد فیل او زیر فرس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>به راه عشق بندد ساربان شوق من محمل</p></div>
<div class="m2"><p>قماش ناله دل ناقه او را جرس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>فلک روزی مبادا سازد از بند غم آزادم</p></div>
<div class="m2"><p>کمند حلقه زلف تو آن دم دادرس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>اگر خورشید در پیشت زند لاف از دم خوبی</p></div>
<div class="m2"><p>به گوش مرغ عنقا همچو آواز مگس بادا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>ز باغ نظم طغرل جز گل مدح تو گل چیند</p></div>
<div class="m2"><p>جزای او به صد خواری چو بلبل در قفس بادا!</p></div></div>

کاروان محبت - طغرل احراری - تصویر ۳۱

شمارهٔ ۲

غم تو تا نفس باقیست با من هر نفس بادا
به جز روی گلت دیگر به چشمم خار و خس بادا
خیالم در شب زلفت رود ناگه به عیاری
به شهرستان حسنت نرگس مستت عسس بادا
چو فرزین مهره عشق تو را هر کس که کج بازد
اگر شهرخ بود صد فیل او زیر فرس بادا
به راه عشق بندد ساربان شوق من محمل
قماش ناله دل ناقه او را جرس بادا
فلک روزی مبادا سازد از بند غم آزادم
کمند حلقه زلف تو آن دم دادرس بادا
اگر خورشید در پیشت زند لاف از دم خوبی
به گوش مرغ عنقا همچو آواز مگس بادا
ز باغ نظم طغرل جز گل مدح تو گل چیند
جزای او به صد خواری چو بلبل در قفس بادا

شمارهٔ ۱

غم تو تا نفس باقیست با من هر نفس بادا

به جز روی گلت دیگر به چشمم خار و خس بادا!

خیالم در شب زلفت رود ناگه به عیاری

به شهرستان حسنت نرگس مستت عسس بادا!

چو فرزین مهره عشق تو را هر کس، که کج بازد

اگر شهرخ بود صد فیل او زیر فرس بادا!

به راه عشق بندد ساربان شوق من محمل

قماش ناله دل ناقه او را جرس بادا!

فلک روزی مبادا سازد از بند غم آزادم

کمند حلقه زلف تو آن دم دادرس بادا!

اگر خورشید در پیشت زند لاف از دم خوبی

به گوش مرغ عنقا همچو آواز مگس بادا!

ز باغ نظم طغرل جز گل مدح تو گل چیند

جزای او به صد خواری چو بلبل در قفس بادا!

شمارهٔ ۱

اطلاعات