هوش مصنوعی: محرم ماهی است که باید از آن خبر داشته باشید و به خاطر فرشته‌های شهید، شروع به گریه و اندوه کنید.

هوش مصنوعی: ایام بی حلاوت و تلخی روزگار، به خاطر عدم توجه و عدم درک شیرینی‌ها و لذت‌هاست. باید از دیدن و تجربه کردن شادی‌ها و لذت‌ها صرف نظر کرد.

هوش مصنوعی: اگر دشمنان باعث خشک شدن لبان پروردگار شده‌اند، پس وقتی دوستی در میان باشد، باید چشمان خود را با اشک پر کنیم.

هوش مصنوعی: در صحرای کربلا، چون خضر به آب فرات نزدیک شد، دیگر آب به گله‌ها نداد. از این رو باید از آن دریا و ساحل برید.

هوش مصنوعی: از دل خود فریاد بزنید «یا حسین»، هرچند که صبر شما را از این کار بازدارد، اما بیشتر بر این فریاد افزوده و ادامه دهید.

هوش مصنوعی: باران تیر، شرف دریا را به زمین می‌زند و سرها از غم او بی‌پوشش می‌مانند، مانند مرواریدهایی که از درون دریا بیرون آمده‌اند.

هوش مصنوعی: در روزی که او کشته شد، اگر بدنش هم آسیب ندید و زخمی نشد، باید حتماً از درد و رنجی که به او وارد شد، یاد کرد و احساسات او را درک کرد.

هوش مصنوعی: در کنار نخل، از چشمان‌تان اشک بریزید و آن نخل را با دل پر از درد بارور سازید.

هوش مصنوعی: در میان کاه‌های ریز داستان غم آن آسمان به عنوان پناهی از گردونه‌ای که در بالای سرش ستاره‌ها را پراکنده کرده است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه بر سر هم انباشته شده است و این چنان شدید است که باید با تمام وجود گریه کرد؛ زیرا چهره‌ی غم دارای رنگ‌هایی متفاوت از ماتم و ناراحتی است.

هوش مصنوعی: امروز در میان اسیران کربلا عشق و حسی عمیق از غم وجود دارد، به همین خاطر باید با دل‌ سوخته و اشک‌ریز به یاد آن‌ها گریست.

هوش مصنوعی: بسیار زیاد است دشمنان و از طرف حسین یاری کم است، پس به شدت بگریید.

هوش مصنوعی: امروز حال کودک مریض خیلی بد است و به شدت احساس تشنگی می‌کند، بنابراین باید به شدت گریه کند.

هوش مصنوعی: امیدهای ناامید کسانی که در جستجوی آب و زندگی‌اند، هیچ بارشی را تجربه نکرده و به همین خاطر از شدت غم و حسرت در حال اشک ریختن هستند.

هوش مصنوعی: امروز به خاطر آب، سر پیشوای مردم بر زانوهای غم نشسته و به شدت گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: سروی که به خاطر قد بلندش به وجود آمده، از تشنگی خم شده و به شدت گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: زخمی که علی اصغر از دشمن دیده، دیگران را از درمان محروم کرده است؛ بنابراین باید به شدت گریه کرد و دل سوخت.

هوش مصنوعی: به ظلم و ستم نگاه کن که مادر زمین به جای شیر به کودک تشنه‌اش، تیر زده است و او را مجروح کرده است.

هوش مصنوعی: در این سوگ، هم کوه‌ها و هم دشت‌ها به حالتی از ناله و اندوه افتاده‌اند و در این عزاداری، دریای بزرگ و نهری عمیق نیز گریان و دلتنگ به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: وامق و عذرا به خاطر غم و اندوهی که دارند، لباس سیاه پوشیده‌اند و در این ماتم، لیلی و مجنون نیز به همین حال درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: آب بغداد به تنگ آمده و از دلش آه سردی بلند می‌شود، در حالی که بحرین در این داغ و اندوه می‌سوزد و درونش را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: در دل غم و اندوه، احساس شاعر به اندازه‌ای قوی است که مانند آب دریا، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود شعر و عبارت‌های موزون به هم بریزد و بی‌وزن شوند. این غم عمیق به حدی است که زیبایی کلمات تحت الشعاع قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اشک‌ها به قدری می‌ریزد و به دور و بر پخش می‌شود که راه‌های گردش آسمان در این مصیبت بسته شده است.

هوش مصنوعی: از شدت گریه، آسمان به حالت غیرعادی درآمد و چرخش جهان مانند لباس وارونه‌ای در این ماتم قرار گرفت.

هوش مصنوعی: آفتاب بر چهره‌ام خط انداخت و مانند ابر، هنگام غروب، تمام وجودم در این غم به خون نشست.

هوش مصنوعی: ماه به خاطر دل تاریک و غمگینی که دارد، هر شب از غصه‌ای که می‌خورد، به درد و رنجش دچار می‌شود و در این وضعیت، مانند کسی که افیونی مصرف کرده، در عزا به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: چنگی که در دست زهره است به دنبال نوایی نوحه‌وار است و به این ترتیب، به آهنگی می‌پردازد که در آن غم و اندوهی عمیق نهفته است.

هوش مصنوعی: قاسم وقتی به میدان نبرد رفت و با مشکلات زیادی روبه‌رو شد، کسی که به فکر جشن عروسی بود، ناگهان تحت تأثیر شرایط سخت قرار گرفت و به حالتی غمگین و عزادار درآمد.

هوش مصنوعی: کارهای نیک و خیر در جنگ، از خطر دشمنان ناامید می‌شود و برادران و نزدیکان به یاری می‌آیند.

هوش مصنوعی: او یادگاری از خود به نوعروس می‌دهد؛ اشکی مانند عقیق که از چهره‌اش به رنگ کهربا سرازیر شده است.

هوش مصنوعی: غم به جای شادی در جشن عروسی او، لباس جنگ و کفن به تن کرد و به شکل یک قبا درآمد.

هوش مصنوعی: دست‌هایی که به خاطر آرزوها و آرمان‌ها بسته شده بودند، اکنون به جای زینت دادن با حنا، با شمشیر و نیزه دشمن پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: در پایان، بر اثر زخم تیغ شهادت به زمین افتاد و مانند گل صد برگ به آرامی بر روی خاک قرار گرفت.

هوش مصنوعی: او از زیبایی‌های زندگی و طبیعت بی‌خبر است و در حالی که ادعای بزرگی دارد، به جایی تاریک و بی‌خبر از زندگی برده شده است.

هوش مصنوعی: اهل بیت از جدایی فریاد می‌زنند و می‌گویند که آسمان به امید ما کم لطفی کرد و راه امید را به درستی نشان نداد.

هوش مصنوعی: از این غم، هلال ابرو به اندازه‌ای چین انداخته که مانند شاخ آهوان به نظر می‌رسد، و این چین بر پیشانی او باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از شدت تشنگی و بی‌تابی، رنگ چهره‌اش مانند شاه دین تیره و شکسته شد و در این حال، دل فرشتۀ وحی نیز به خاطر این اوضاع به درد آمد و شکست.

هوش مصنوعی: وقتی که چرخ روزگار بر لب عقیق او افتاد، دست ظلم آن‌چنان به حرکت درآمد که نگین‌ها از هر سو شکستند.

هوش مصنوعی: ذوالجناح، اسب سوار، بر اثر لغزش و حادثه زمین خورد و زخمی شد. همچنین، پشت زین نیز آسیب دید.

هوش مصنوعی: کشاورز در مزرعه با زحمتی که بر دوش داشت، به خاطر بار سنگین غم به زمین افتاد و قدرتش را از دست داد.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف یک واقعه تلخ و ناگوار اشاره دارد که در کربلا اتفاق افتاده و تأثیر عمیقی بر دنیا و آسمان داشته است. به نوعی بیانگر این است که این مصیبت چنان عظیم و شدید بود که حتی در آسمان نیرویی که پایه عرش را نگه داشته تحت تأثیر قرار گرفت و آسیب دید.

هوش مصنوعی: یک سنگ بر جام سلطنت قیصر پرتاب شد که در نتیجهٔ آن، از شدت ضربه، جام خاقان چین نیز شکست.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از ناکامی و شورش مردم، شیرینی شکر و عسل از بین رفت.

هوش مصنوعی: مردان زیادی در طول تاریخ در برابر سختی‌ها و مشکلات شکست خورده‌اند، اما هیچ‌کس هرگز چنین شکست بزرگی را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر گریه‌اش، رنگ نیلی به آب زد و بر روی خود، با کمک ماه و خورشید، جلوه‌ای خاص پیدا کرد.

هوش مصنوعی: چون شهیدان به آب نرسیدند و راهی نیافتند، کسی به یاد آنها با اندوه دست بر سر گذاشت و به یادشان جرعه‌ای آب برداشت.

هوش مصنوعی: درد و غم تشنه‌لبان در کنار رود فرات را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که حتی آب نیز تحت تأثیر این احساسات، به گونه‌ای خاص و غم‌انگیز می‌جوشد و می‌گریزد. گویی آب به حالت گریه درآمده و از فضای خود به خاطر این حس غمناک پر می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بهار بیاید، باغ در انتظار آب و سرسبزی مانده است و در این میان، نیسان (فروردین) با حرمت و قداست خود، از مباحثه و گفتگو با آب خودداری کرده است.

هوش مصنوعی: به جز لعل او که در کنار رودخانه فرات قرار دارد و در این خشکی هیچ چیز دیگر پیدا نیست، غنچه‌ای به جوی آب نزدیک نشده است.

هوش مصنوعی: آن گوهر زیبا و ارزشمندی که زینت و زیبایی خود را از آن می‌گیرد، باعث شده که گوش عرش از آن خالی باشد و آسمان از رنگ و بوی آب تهی شود.

هوش مصنوعی: آن شخصیت بزرگ و والایی که چشمه کوثر به خاطر او قربانی شده، چنان مورد آرزو قرار گرفته که پاهای حسرت به خاطر جستجوی او و دستیابی به او خسته و فرسوده شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر طرف که نگاه می‌کنی، راه دجله بسته شده و تا روز قیامت در دل او آرزوی آب باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: موج دریا به طور ناخواسته و بی‌اختیار گیسوانش را بگشود و باعث شد که چهره‌اش بر روی آب خراشیده شود، در حالی که به خاطر مصیبتش دلشکسته بود.

هوش مصنوعی: زمانی که غم چنان بر دل غمگین چیره می‌شود که باعث اشک ریختن می‌گردد، هر جنبنده‌ای از وحش تا پرندگان به ناچار به حالتی چون غزال حرم درمی‌آید و به یاد و دلتنگی می‌پردازد، گویی که همگی در غم یکدیگر شریک‌اند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا و مشکلاتش وجود دارد، عباس را به آب فرات نرساند و او را در مسیر جنگ و نزاع قرار نداد.

هوش مصنوعی: مشکی که برای سیراب کردن تشنه‌لبان پر شده بود، از دستش رها نشد و در برابر امواج مخالف نگه داشته شد.

هوش مصنوعی: جز دشمنی که در کنار رود فرات به او حمله ور شد، هیچ‌کس برای جنگ بر سر آب و مروارید بی‌قیمت تلاش نکرد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف کسی می‌پردازد که در میانهٔ جنگ و برخورد با دشمن، یکی از دستانش بر زمین افتاده است، اما دست دیگری را از شمشیر دشمن کنار نمی‌کشد. به نوعی نشان‌دهندهٔ وفاداری و مقاومت او در برابر خطرات و چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: به جز آن لحظه که مشک را به دندان گرفت، در تمام عمرش لبخند نرمی از خود نشان نداد.

هوش مصنوعی: با صد هزار نفر، او با یک دست تنها به جنگ پرداخت و در مسیر شهادت به عقب نگاه نکرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سهم و نصیب کسی که در میدان جنگ و سختی‌ها قرار دارد، بسیار کم و ناچیز است و او تنها می‌تواند از رنج و خون دل خود بهره‌مند شود. در واقع، در شرایط سخت و با وجود تمامی تلاش‌ها، انسان ممکن است تنها به مقداری جگری و اندوه دست یابد و چیزی بیشتر از این نصیبش نشود.

هوش مصنوعی: اسب او که به خون آلوده بود، از میدان جنگ بیرون آمد و تنها به شیهه زدن اکتفا کرد و هیچ ناله‌ای از ناامیدی و درد نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی شاخ نبات خشک از غم و اندوه برخوردار باشد، به مانند درخت طوبی (درختی بهشتی) می‌شود. اگر آب فرات خشک شود، صدای نوازندگان هم نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: آب نایاب است و هیچ کس نمی‌تواند لب به آن برساند. به سرنوشت و قسمت مهمانان کربلا نگاه کن و ببین چه بر آنها گذشته است.

هوش مصنوعی: بجز صدای تشنگی و نداهای وداع، در محفل سلیمان، هیچ ساز و نوایی وجود نداشت که به کربلا اشاره کند.

هوش مصنوعی: شهیدان کربلا در روزها و شب‌ها از درد و رنجی که متحمل شدند، چیزی به جز زخم و آسیب نداشتند و زندگی‌ایشان تحت تأثیر چرخ روزگار قرار نگرفت.

هوش مصنوعی: سری که جلوه‌گاه ارادت و احترام بود، مانند گوی در میدان کربلا افتاد.

هوش مصنوعی: در تعجبم که چرا در روز قیامت، بیابان کربلا دگرگون و تغییر نیافت.

هوش مصنوعی: به جز کنترل و هدایت سرسبز و زیبا، گلستان کربلا فعالیت دیگری نکرده است.

هوش مصنوعی: خانه و ایوان کربلا تا روز قیامت، یادآور دل‌تنگی‌ها و رنج‌های اهل بیت خواهد بود.

هوش مصنوعی: جای دیگر نمی‌توان به جز تولید اشک و غم، نتیجه‌ای از درد و رنج این سرزمین برداشت. زمین کربلا تنها زائیده غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: افسوس بر زمانی که فاطمه بپرسد حسین کجاست، آن کسی که سلطان شرق و غرب است، کجا رفته است؟

هوش مصنوعی: در روز نبرد، دشمنان با شمشیرهای خونین به سمت ما حمله کردند، اما زمانی که زیر نور آفتاب تیغ‌هایشان را دیدند، رنگشان پرید و ترس برشان چیره شد.

هوش مصنوعی: افرادی که در آن جمعیت در زمان جنگ موقعیت خود را درک کردند.

هوش مصنوعی: شامیان با دل‌های تیره و کدر به دور خود می‌نگرند، همچون شب تاریک، و از هر سو به سوی خورشید حمله‌وری می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانه‌ای ناامیدکننده آمد که در آن، گروهی از شامیان به سبب کینه و دشمنی، تلاش کردند روابط دوستانه و محبت را تخریب کنند.

هوش مصنوعی: بر زمین را به رنگ سرخ، خون او را پاشیدند و به خاطر غیرت، صمصام را مانند آتشی ذوب کردند.

هوش مصنوعی: برای به بند کشیدن فرزندان پیامبر در اردوگاه، ظلم و ستم را به اوج خود رسانیدند.

هوش مصنوعی: این افراد باعث شدند که پیروان اهل بیت به دلایل بی‌رحمی و نادانی خود، از ایمان و باورهای واقعی خود دور شوند.

هوش مصنوعی: در بیابان کربلا، پایه‌های غم و اندوه بنا شده است، اما با مرگ آن شخص، صدای شادی و سرور بلند شده است.

هوش مصنوعی: به سمت شام حرکت کردند و به سرعت خود افزودند، مانند آسمان که خورشید را به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر ناله و گریه اهل بیت به رنگ سیاه درآمد و اشک‌های آنان چون جوی خون در جریان شد.

هوش مصنوعی: با پای برهنه و در حال نوحه‌خوانی، بر روی شتر نشسته، حال و روز افرادی که در پشت پرده هستند را درک کن.

هوش مصنوعی: سوزن‌کار از دوخت و دوز ناامید شد، زیرا گریبان اهل خانه به قدری پاره شده بود که دیگر نمی‌توانست آن را وصله‌زنید.

هوش مصنوعی: در این تصویر، کودکانی را می‌بینیم که از شدت تشنگی در حال مرگ هستند. یکی از آن‌ها به نشانه‌ی غم و اندوه، اشک می‌ریزد و به دامن خانواده‌اش پناه می‌آورد. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی درد و رنجی است که بر اهل بیت تحمیل شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر اندوهی که بر دل حاکم شده، شادی و سرور در میان اهل خانه غیبت کرده و لب‌های خندان آنها به ناچار بسته شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به وضوح احساسات شدت یافته و اندوه عمیق اهل بیت به تصویر کشیده شده است. آن‌ها در شرایط سخت و دردناک خود، با فریادها و ناله‌ها، عواطف و غم‌هایشان را ابراز می‌کنند، و شتر به عنوان نمادی از بار سنگین و وضعیت دشوار آن‌ها به چشم می‌خورد. در واقع، اوضاع آشفته و نگران‌کننده آن‌ها نمایانگر بحران و مصیبت‌هایی است که متحمل شده‌اند.

هوش مصنوعی: آشفتگی و بی‌نظمی به کوه و دشت سرایت کرد و این وضعیت، ناشی از حال آشفته و پریشان اهل بیت بود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که کسی که مانع زیارت ولی و پیشوای حقیقی شده است، از خدا خجالت نمی‌کشد و برای نگهبانی از اهل بیت هیچ تلاشی نمی‌کند. به نوعی این بیت انتقاد از بی‌توجهی به ارزش‌ها و مقدسات است.

هوش مصنوعی: چشمانی پر از اشک به سمت ستمگران نگریستند و رو به قبله‌ی سران حرکت کردند.

هوش مصنوعی: گفتند که جان ما همه فدای تو است، پس کجا است مرگ تا ما همچون دو اسب در دنباله تو باشیم؟

هوش مصنوعی: ما هنوز زندیم و تو به قتل رسیده‌ای، نمی‌دانیم به چه دلیل دشمن ما را در این درد و رنج تو شریک نکرده است.

هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که در روز حساب، به دست فاطمه، مظهر درد و رنج تو نمایان خواهد شد و تو به خاطر اعمالت در پیشگاه او پاسخگو خواهی بود.

هوش مصنوعی: کسی که مانند مرتضی با قدرت و شجاعت مقابل ناملایمات می‌ایستد و با تکیه بر درایت خود، ظلم را از بین می‌برد و در راه حقیقت جانفشانی می‌کند، تا عدالت برقرار شود و همه ظلم‌ها به پایان برسد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به دنبال حضرت حسن مجتبی (علیه‌السلام) است و از او می‌خواهد که بیاید و پرچم حق و دین را از دست مخالفان بگیرد و به دست حق‌طلبان بسپارد. این بیت به نوعی نشان‌دهنده امید به بازگشت و ظهور شخصیتی است که می‌تواند حق را از باطل جدا کند و دین را از دست دیگران بگیرد.

هوش مصنوعی: از میان بندگان، کسی شنواست که پیامی از لب‌های معجزه‌گر تو به او برسد.

هوش مصنوعی: چرا چشمان مومنان از اشک گریه تر نمی‌شود؟ در محل موعظه، جای تو خالی است.

هوش مصنوعی: تو رفتی و ما از شدت درد و غم تو تحمل نداریم، باید برای تو عزاداری کنیم و سوگواری کنیم.

هوش مصنوعی: بدون دیدار تو، در این خانواده هیچ نوری وجود ندارد و تنها در تاریکی گشوده‌ایم.

هوش مصنوعی: باغ دین در حالتی از نابودی و آسیب قرار گرفته و صدها حسرت به همراه دارد. برگ‌های شادابی که نشانه‌ی زندگی و سرزندگی بودند، اکنون به وضعیتی دردناک و غم انگیز تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: سروی که در باغ می‌رویید، به خاطر زخم‌هایی که دیده بود، شبیه به یک کمان شکست و دچار درد و اندوه شد. این واقعا تاسف‌بار است.

هوش مصنوعی: زخمی که از تیر دشمان به من رسیده بود، امیدی برای درمانش نداشتم و به همین خاطر کار بخیه‌اش بسیار سخت و دشوار شد. ای کاش این چنین نبود.

هوش مصنوعی: خونی که لاله‌های بهشت به خاطر غمش خشک شد، در هر سو مانند آب جاری شد و هزاران افسوس بر آن می‌خورد.

هوش مصنوعی: چشمی که هیچ وقت برای دیدن ستاره کیوان باز نشده بود، حالا در زیر تیغ خطر نگران و مضطرب شده است، که این واقعاً تأسف‌بار است.

هوش مصنوعی: گوشی که از سخن گفتن فرشته وحی شرم داشت، حالا به زبان سنان (مشکلات و سختی‌ها) دچار شده و در عذاب است. واقعاً جای تأسف است.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که همچون خورشید درخشید، در سایه‌اش به ظهور رسید، اما زیر خاک و گرد و غبار پنهان شد و این بسیار تأسف‌آور است.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و نورانی باعث می‌شود که زندگی و نشاط به وجود آید، اما در عین حال برعکس آن، فقدان یا از دست دادن آن زیبایی موجب تاسف و حسرت می‌شود.

هوش مصنوعی: درد و اندوهم به خاطر فقدان فاطمه است، چرا که شور و هیاهوی او جایی برای خودش ندارد و نبودش به وضوح در غم و مصیبتش حس می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین بطحا از شدت گریه به خون درآمد و یثرب، با دلسوزی و محبت، تمام وجودش را به سوی او گشوده است.

هوش مصنوعی: خون از کربلا تا روز قیامت جاری خواهد بود، حتی اگر دامن سرزمین خود را بفشرد.

هوش مصنوعی: باغ فدک فهمید که آن گل (حضرت زهرا) آب و امکانی ندارد، به همین خاطر، حسد و دشمنی خود را به چمن‌کار (پیامبر و اهل بیت) نشان داد و با بیان زخم‌زننده‌ای به آن‌ها آسیب رساند.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و حیا، لبانش مانند عقیق تر شد و یمن توانست چشمه و دریاچه‌های خود را بیرون براند.

هوش مصنوعی: جامی از لب زمزم دور نشده و در کربلا به خاطر گفتگویی که با سقای خود داشت، یادش را زنده ساخت.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی و شادابی آن درخت سرو، باغبان احساس حرارت و شعف کرد و نتوانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد، و این اشک‌ها بر روی گل‌هایش ریخت و باعث شد که آن گل‌ها هم دچار سوختگی و آسیب شوند.

هوش مصنوعی: ساقی کوثر به خاطر این حرف سوخت و به شدت به زمین پیاله و نسخه خود را کوبید.

هوش مصنوعی: امروز در این سوگ و عزاداری، قیام و انقلاب روز قیامت به پا شد و شورشی برای فردای خود شکل گرفت.

هوش مصنوعی: آسمان یک دسته جواهرات است که به خاطر او نثار می‌شود و خورشید و ماه مانند دو شمع بر مزار او قرار دارند.

هوش مصنوعی: در جایی که گل به خاطر درد و غم یکی از بزرگ‌ترها به رنگ قرمز در آمده و به گریه افتاده، بلبل نیز به خاطر حزن و سوگواری دیگران در باغ ابراز اندوه می‌کند.

هوش مصنوعی: در اثر مصیبت‌های عاشورا، درختان و گل‌های کربلا پژمرده شدند و به جای زیبایی و شادابی، نوحه و غم به وجود آمد. در این حال، پرندگان غمگین شدند و به سوگ نشسته، به زاری و شیون پرداختند.

هوش مصنوعی: درختان با تاسف به حال یکدیگر غمگین هستند؛ چنار به خاطر آتش سوزانیده شده، شمشاد از خاکش فرو افتاده و نارون نیز با اندوه به این وضعیت واکنش نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ارغوان به زیبایی سوسن و ریحان درآمد و سنبل، موهایش را کوتاه کرد. یاسمن هم به خاطر این تغییر، گریه کرد.

هوش مصنوعی: نیلوفر به خاطر ضربه‌ای که دید، رنگ چهره‌اش را از دست داد و نسرین به خاطر گرما ذوب شد. در این میان، گل‌های جوان به حالت غم و اندوه، مانند کسی که ناراحت باشد، گریستند.

هوش مصنوعی: لاله‌های سرخ و سیاه در دشت جلوه‌گری کردند و بر روی زنبق‌های سفید و زرد نشسته‌اند و نسترن‌ها به خاطر این زیبایی‌ها غمگین شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت درد و رنجی که حاکم شده است، هر جا که نگاه می‌کنی، مردم مصر و سرزمین ختان در اندوه و ناله به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: شخصی در حال عزاداری از کعبه خارج شد و به سمت دیر (معبد) رفت، در حالی که پارچه‌ای از لباسش را پاره کرده و بر حالتی ناامیدانه و غمگین، برای برهمن (یک خداوند در هندوئیسم) گریست.

هوش مصنوعی: چرخ فلک بی‌رحم‌تر از سنگ است، زیرا در این ماجرا به خاطر غم، اشک نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: ای صبا، بگذر و بدان که دیگر از این باغ رونقی نمی‌ماند و جز غم دل بلبل‌ها چیزی از گل‌ها باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: با کمال تاسف، گل‌های زیبا و معطر باغ بهشت در این دنیای خاکی، به خاطر ظلم و ستم از بین رفته‌اند و دیگر باقی نمانده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر عطشی که سرو در دشت ایمان تحمل کرد، جز انتقاد از آب زنده چیزی باقی نماند.

هوش مصنوعی: در دشت کربلا، هیچ سخنی از دل بر نیامد که باعث نشود هزاران درد در دل و زبان باقی بماند.

هوش مصنوعی: دوست واقعی کسی است که دلش از درد و زخم خالی باشد و دشمنی که هیچ‌گاه از او آسیب نبیند. کسی که چشمش خون نیندازد، نشانه‌ایی از رنج و اندوه نداشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ آهی از دل ریخته نشد که از شدت آن، آتش‌های سوزان در دل آسمان باقی نماند.

هوش مصنوعی: از این داستان دردناک که به خاطر تلخی‌اش دود به آسمان بلند می‌شود، هیچ کدام از سطرها و ورق‌های آن بدون ناله و فغان باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هیچ سخنی نوشتاری نشد که دوات سیاه نتوانست آن را با حیرت از قلم خارج کند و در دهان نگه دارد.

هوش مصنوعی: اگر شخصی به ناتوانی خود اعتراف کند، جای نگرانی نیست و نباید این موضوع باعث افزایش غم و اندوه شود؛ این حالت طبیعی و قابل قبول است.