هوش مصنوعی: به چه زیبایی، آفریننده آب و خاک، سبز و درخشان به رقص واداشته شده است، مانند طاووسی زیبا که در میان تاک‌ها جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: من در جستجوی مقام و حال خوشی هستم که مرا از غم‌ها و مشکلات رها سازد و به شادمانی و سرمستی برساند.

هوش مصنوعی: به ارتفاع شفاف و زیبای شیشه‌ای چون لعل، توجه کن، همچون ابری که یاقوت را باران می‌کشد.

هوش مصنوعی: در شب، افرادی که مشعل در دست دارند، با نور خود به سمت سحرگاه روانه می‌شوند تا گل‌ها را روشن کنند و به زیبایی بیفزایند.

هوش مصنوعی: تولیدکننده‌ی زیبا، دسته‌ای از گل‌ها را به شکل زیبا و دلنشین می‌سازد که مانند قطرات شبنم می‌درخشند.

هوش مصنوعی: باده‌ای با رنگ لعل را در جام جواهری‌ات بریز و لحظه را جشن بگیر.

هوش مصنوعی: نوازنده‌ای که با مهارت خود، احساسات را در دل می‌نوازد و می‌نویسد. او آواهایی را به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده درد و اندوه است.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ که ساقی و جام را خلق کرده، این کار را برای برقرار کردن لذتی نو در دل‌ها و به‌منظور مهیا کردن عشق و شادی آفریده است.

هوش مصنوعی: اگرچه ظرف آسمان دستگیره ندارد، اما به برکت نعمت و فیض او به هم متصل است و دایماً پر است.

هوش مصنوعی: خم کردن بدن به خاطر عشق و توجه به او، گویای این است که شخص تمامی وجودش را در این مسیر فدای او کرده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی بیان می‌شود که هر چند جسم شخص به طور کامل در حال سجده است و به نظر می‌رسد که خشک و بی‌حالت است، اما در عین حال چشمانش پر از اشک و احساس است. به عبارت دیگر، ظاهری بی‌روح دارد ولی در دل و درونش عواطف و احساسی عمیق وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که نی به یاد غم خود می‌افتد، از هر زنجیری رهایی می‌یابد و صدای زیبایی تولید می‌کند.

هوش مصنوعی: در این محفل، همه چیز تحت تأثیر عشق اوست و اوست که جشن و میگساری را در دست دارد.

هوش مصنوعی: عملکرد ساقی تحت اراده و خواست خداوند است، بنابراین اگر او جامی بدهد، نوشیدن شراب گناه محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: بهتر است که در این بهار زیبا، نوشیدن می خوشگوار را انتخاب کنم تا اینکه به انتظار ساقی بیفتم.