هوش مصنوعی: این شعر به حس درد و اندوه ناشی از فقدان و تنهایی اشاره دارد. در آن به این موضوع پرداخته می‌شود که هر وزش بادی، یادآور احساسات غم‌انگیز است و به محض نبودن شکوفایی یا سرسبزی، فرد نمی‌تواند به راحتی احساساتش را بیان کند. در واقع، غم و فقدان در اینجا به نوعی از بی‌فاقدگی تشبیه شده است.

هوش مصنوعی: قبل از این که خبری از عدم به گوش برسد، لشکر نور در ذهن ما صف کشیده است.