طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برگ گل تازه را، جام طرب ساختیم</p></div>
<div class="m2"><p>تا نرود تازگی همچو جم از نام ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در چمنی کز زمین، سبزه چو فواره جست</p></div>
<div class="m2"><p>بر لب جو می چکد، تشنگی از کام ما</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۱

برگ گل تازه را جام طرب ساختیم
تا نرود تازگی همچو جم از نام ما
در چمنی کز زمین سبزه چو فواره جست
بر لب جو می چکد تشنگی از کام ما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و طراوت گل تازه سخن می‌گوید که به نوعی به شادی و لذت اشاره دارد. او می‌خواهد این تازگی و شادابی را حفظ کند و نگذارد که مانند نام «جم» (که اشاره‌ای به اسطوره‌ها دارد) فراموش شود. همچنین تصویری از چمنی سرسبز و جوشاندن آب در کنار جوی را ترسیم می‌کند که خود نمادی از شوق و تشنگی برای زندگی و زیبایی است.

شمارهٔ  ۲۹

شمارهٔ  ۳۰

هوش مصنوعی: ما از برگ گل تازه، نوشیدنی شادی تهیه کردیم تا تازگی و زیبایی‌مان مانند نام جم از بین نرود.

برگ گل تازه را، جام طرب ساختیم

تا نرود تازگی همچو جم از نام ما

هوش مصنوعی: در چمنی که سبزه همچون فواره‌ای از زمین برآمده است، آبی می‌چکد بر لب جوی، و این نشان‌دهنده تشنگی ماست.

در چمنی کز زمین، سبزه چو فواره جست

بر لب جو می چکد، تشنگی از کام ما

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده