هوش مصنوعی: از شراب گذشته خبری نیست، حالا حالمان بد است و رنگمان پریده، اما ما هنوز به راه خود ادامه می‌دهیم و از هدف‌های خود منصرف نمی‌شویم.

هوش مصنوعی: دیشب با ما بود و معاشرت کرد، اما امشب از ما فاصله گرفته و به نظر می‌رسد که او ما را نادیده گرفته، همانطور که او همیشه خود را به نادیده گرفتن می‌زند.

هوش مصنوعی: دل خود را از شمشاد بریدیم، به خاطر آن دختر زیبا که قدش مانند سرو است. حالا ما شاخ بریده‌ایم و زنده نیستیم.

هوش مصنوعی: در عشق، هیچ نشانی از زیبایی و سرخی چهره نمی‌ماند، مانند شبنم که بر گل نشسته است و ما در دل خود، غم و درد عمیقی داریم.

هوش مصنوعی: اگرچه کارهای بزرگ و سنگین انجام شوند، اما هیچ چیز نمی‌تواند به امید و آرزوهای ما بیفزاید، زیرا آن‌ها به اندازه‌ای ارزشمند هستند که حتی یک دانه هم روی زمین امید نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: از ما یاد بگیر که چگونه می‌توان به شیوه‌ای خاص و منحصر به فرد سخن گفت؛ هم در شعر غزل و هم در شعر قصیده به این نکته توجه کن.