طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می گزد همچو نغمه خارج</p></div>
<div class="m2"><p>بی قدح، سیر ماهتاب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به تمنای آتشین رویی</p></div>
<div class="m2"><p>می دهد گریه، سر به آب مرا</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۵

می گزد همچو نغمه خارج
بی قدح سیر ماهتاب مرا
به تمنای آتشین رویی
می دهد گریه سر به آب مرا

هوش مصنوعی: این بیت شاعرانه احساساتی عمیق و دل‌تنگی را به تصویر می‌کشد. شاعر به زیبایی و ماهتابش اشاره می‌کند و از longing یا آرزوی شدید برای دیدن کسی که دوستش دارد صحبت می‌کند. علاوه بر این، گریه و سر به آب دادن به نوعی نشان‌دهنده‌ی غم و اندوه در اثر این محبت و دوری است.

شمارهٔ  ۲۳

شمارهٔ  ۲۴

هوش مصنوعی: هوا همچون یک نغمه زیبا می‌نوازد و خاصیت دلنشینی دارد، با نور ماهتاب، من را به حال و هوایی خاص می‌برد.

هوش مصنوعی: اشک به خاطر آرزوی دیدن چهره‌ای زیبا، مرا به سمت آب می‌کشاند.

می دهد گریه، سر به آب مرا

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده